رسمى خود را در آگوست 1922 در ويلهلم شاگِن، نزديك برلين تشكيل داد. در اين جلسه، كه نمايندگان هشت دين شركت داشتند، اتو گفت:
در اين كار جديد [احياى همكارى ميان اديان] اديان بايد رهبرى [جامعه] را برعهده داشته باشند. يك جامعه دينى، ضرورتاً بايد يك جمع اخلاقى بوده، وظيفه خود را براى تحقق ارزشهاى اخلاقى، در ميان همه انسانها تحقق بخشد، وگرنه دين پوچ و بىمعنا خواهد شد.(1) اين انجمن قصد داشت به بحث درباره موضوعات اخلاقىاى كه اهميت جهانى دارد، بپردازد. اين امر نشان مىدهد كه اتو اهميت فراوانى براى بعد عقلانى دين (كه شامل مسائل اخلاقى مىشود) قائل است. اتو خود براى ارزشهاى اخلاقى، اعتبارى فى نفسه قائل بود و آن را امرى مستقل از فرهنگ مىدانست. در يك بافت فرهنگى و اجتماعى، كه چندان همدلى از خود نشان نمىداد، انجمن يادشده با خوشبينى و سادهانگارى خاص، برنامه خود را بررسى استعدادهاى عقلانى و اخلاقىِ نهفته در سرشت انسان قرار داد، راهبردى كه بيشتر با تفكر قرن نوزدهم سازگار بود تا دهه سوم قرن بيستم.
البته در آغاز كار انجمن، عكسالعمل خوبى به آن نشان داده شد، به گونهاى كه در سال 1922، 470 نفر به عضويت آن درآمدند كه بسيارى از آنان غير مسيحى بودند؛ اما پس از سال 1924 اين حركت كند شد و سرانجام در سال 1933 فعاليت آن متوقف گرديد.
ثالثاً، نتيجه مهم ديگر اين سفرها آن بود كه اتو به مطالعه درباره اديان جهان همت گمارد. آمار كتابهايى كه وى در خلال سالهاى 1912 تا 1915 از كتابخانه امانت گرفته است، به خوبى نشان مىدهد كه اتو درباره آيين هندو و بودا مطالعه زيادى كرده است.
پس از بازگشت از هند، او مىخواست مجموعهاى از متون مهم اديان گوناگون را به زبان آلمانى ترجمه كند. در آغاز سال 1913 نامهاى به وزير اقتصاد برلين نوشت تا بودجهاى براى اجراى اين برنامه اختصاص دهد و در مى 1914 از پارلمان تقاضاى كمك كرد. و اين در حالى بود كه خود عضو پارلمان بود (1913 - 1918).
تلاشهاى اتو سرانجام نتيجه داد. هرمن اُلدنبرگ به رياست كميتهاى كه مسؤوليت تهيه و انتشار آن
1. I id. pp. 15-56.