مبانی نظری تجربه دینی نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
مجموعه را با عنوان «منابع تاريخ دين» برعهده داشت، منصوب شد و اتو يكى از دو معاون اصلى او بود.اتو در 1916 نخستين ترجمهاش را از يك متن سانسكريت و پس از آن در سال 1917 دو كتاب ديگر منتشر كرد.در سالهاى بعد، اتو ترجمه تازهاى از همه بهاگاواد - گيتا منتشر كرد. پس از آن در سال 1934 كتابى در تحليل متن بهاگاواد - گيتا و در سال 1935 كتابى ديگر درباره تعاليم آن منتشر كرد. پايانبخش ترجمههاى اتو، ترجمه كاتا اوپانيشاد بود كه در سال 1936 در اختيار خوانندگان قرار گرفت. در همه اين ترجمهها اتو به فهم تجربه دينىيى كه در اين متون ابراز شده، علاقه نشان مىدهد.در سال 1917، همان سال انتشار مفهوم امر قدسى، اتو كرسى الاهيات سيستماتيك درماربورگ را برعهده گرفت و در آنجا جانشين ويلهلم هرمن، متكلمِ پيرو مكتب ريشل شد و تا زمان بازنشستگىاش در سال 1929 آنجا ماند.در سال 1923 براى ارائه يك سلسله سخنرانى در دانشگاه اُبرلين به آمريكا سفر كرد. موضوع اين سخنرانىها مقايسه عرفان اكهارت و شانكارا بود كه پس از آن به رشته تحرير درآمد و به نام عرفان شرقى و غربى منتشر شد. در مقدمه اين كتاب، اتو به اهميت دورهاى كه در هند بود، براى آشنا شدن با تفاوتهاى سنتهاى دينى غرب و شرق، اشاره مىكند. در كنار اين تفاوتها، او شاهد شباهتهاى شگفتآور ميان احساس و تجربههاى دينى جهان شرق و غرب بود.(1) اين تفاوتها و تشابهها ميان دين مسيحى و هندو را بيشتر در كتاب دين رحمت در هندوستان و مسيحيت بررسى(2) كرد كه توسعه سخنرانىهايش در سال 1927 در آپسالا بود. در سال 1932 كتاب خدا و خدايان آرياها(3) منتشر شد. همان سال شاهد انتشار مجموعه مقالاتى درباره تجربه مينوى به نام احساس فرادنيوى بود كه در آن به نمونههاى فراوانى از تاريخ اديان تمسك شده بود، و نيز