فصل چهارم‏ پديدارشناسى تجربه دينى‏ - مبانی نظری تجربه دینی نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

مبانی نظری تجربه دینی - نسخه متنی

علی شیروانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

فصل چهارم‏
پديدارشناسى تجربه دينى‏

نهضت پديدارشناسى‏

نهضت پديدارشناسى توسط جمعى از انديشمندان آلمانى در طليعه قرن بيستم آغاز شد. اعضاى اوّليه اين حوزه فلسفى، در دانشگاه‏هاى متعدد آلمان، در سال‏هاى پيش از جنگ جهانى اوّل، خصوصاً در گوتينگن و مونيخ آن را تأسيس كردند. اين گروه، در طى سال‏هاى 1913 تا 1930، مجموعه مجلداتى در تحقيقات پديدار شناختى، تحت عنوان سالنامه تحقيقات فلسفى و پديدار شناختى منتشر كردند كه ادموند هوسرل، در عين حال، سردبير و اصلى‏ترين و نافذترين متفكر گروه نيز بود.

رشته نوشته‏هاى سالنامه مذكور، از آثار هوسرل درباره مبانى پديدارشناسى، تا مقالاتى درباره فلسفه ذهن و اثر عمده شلر درباره اخلاق و نيز فقراتى در باب ماهيت احكام تحليلى و پارادكس‏ها در نظريه مجموعه‏ها را در برمى‏گرفت. برحسب تفاوت علايق پديدارشناسان، نظرشان درباره پديدارشناسى مختلف بود؛ اما اختلاف نظرها به‏تدريج ظاهر شد و مقارن بود با اين كه هوسرل نظريه روش پديدارشناسى را بسط بيش‏ترى داد و از سوى همكاران، پديدارشناسى، رفته‏رفته با انتقادهاى بيش‏ترى مواجه‏شد. از ابتدا توافق كلى وجود داشت كه پديدارشناسى بايد توصيفى باشد و پديدارها را از طريق شعور بى‏واسطه(1) توصيف كند.(2) در دنباله بحث، ويژگى‏هاى اصلى پديدارشناسى بيان خواهد شد.

1. di ect awa eness.

2. ريچارد اشميت، سرآغاز پديدارشناسى، ترجمه دكتر شهرام پازوكى، فصلنامه فرهنگ، ش 18، 1375، ص 9 - 27.

/ 291