سرّ بازداشتن موسى از پرستش گوساله
همانگونه كه قيصرى يادآور شده است و ابنعربى نيز در ادامه سخن بدان اشاره مىكند، پرستش گوساله، هر چند از نظر ولايت و باطن حق است، لكن از جنبه نبوت و ظاهر صحيح نيست؛ زيرا بر نبى واجب است پرستش پروردگارانِ جزئى را انكار دارد، همانگونه كه بر او واجب است مردم را به سوى حق مطلق ارشاد كند. از اين رو، همه پيامبران پرستش بتها را منكر دانستند، هر چند مظاهر هويت الهى بودهاند. بنابراين، انكار هارون پرستش گوساله را از آن جهت كه پيامبر بود، امرى حق بود، (و جايى براى نكوهش موسى از او وجود نداشت) مگر آنكه (در توجيه كلام ابنعربى) نكوهش موسى را حمل بر آن كنيم كه توسط كشف دانسته بود كه هارون از شهود حق ظاهر در صورت گوساله، غفلت ورزيده بود و موسى خواست او را بر اين امر تنبيه دهد.(3) از نظر قيصرى ممانعت پيامبران و اوليا از پرستش بتها، كه مظاهر حقند، همانند ممانعت محجوبان از حق نيست؛ زيرا ايشان بر خلاف ديگران، حق را با همه چيز1. ابنعربى، فصوص الحكم، ص 191 - 192.2. اسراء (7)، آيه 23.3. داود قيصرى، شرح فصوصالحكم، ص 1096.