گزارشی از سابقه تاریخی و اوضاع کنونی حوزه علمیه مشهد

مى خواست گم شده را بازنويسى كنم يا اگر نسخه اى از آن در دست دارم به آنان بدهم . و من كه اين را كمكى از غيب دانسته و از آن خرسند بودم اكنون بهانه معقولى هم داشتم كه از ادامه كار سرباز زنم و به عذر نداشتن نسخه اى ديگر - كه درست هم بود - بازنويسى و دوباره كارى را نپذيرم . و بدين ترتيب كار انجام شده و اصل موضوع به دست فراموشى سپرده شد . سال گذشته با مشاهده پيشنويسهاى نامنظم اين گزارش در لابلاى اوراق قديمى آرزو كردم كه در جايى از آن - كه به هر حال روزها و ساعتهايى از عمر را با خود داشت - استفاده شود . و چه زود به همت آستان قدس رضوى اين آرزو برآمد و دست مهربان و قدردان عزيزانى از كنگره جهانى حضرت رضا ( ع ) نوازشگر اين اوراق متروك شد . . . و در همين هنگام سومين واقعه نامترقب در كار اين جزوه كوچك و پرماجرا به وقوع پيوست . كسى به دفتر كار من مراجعه و ادعا كرده بود كه كتابى از من و به خط مرا در اختيار دارد و به كسى جز خود من تسليم نخواهد كرد نه من و نه آنها كه از او شنيده بودند جدى نگرفتيم . بر اين حمل شد كه بهانه اى براى ديدار بدون وقت قبلى است اما او اصرار كرده و اوراقى چند را - كه به گفته او تصوير صفحاتى از آن كتاب مى بوده - ارائه داده بود . . . اوراق را براى اطمينان از حقيقت حال نزد من آوردند همان نوشته بود و همان خط . . . پس از هجده سال به من برمى گشت . البته جالب و شگفت انگيز بود . اكنون سالهاست كه ديگر نه آن فراغت را دارم نه آن نشاط جوانانه اى را كه اين گونه كارهاى ريز و فحص آميز از آن ناگزير است و نه حتى آن سر انگشتان و دستى را كه چنان تميز و مرتب صفحه ها را از مطلب مى انباشت . جوان فرهنگى و فاضلى كه ساعتى بعد با اصل نوشته نزد من آمد آن را در كتابخانه مصادره شده يكى از وابستگان رژيم گذشته يافته بود همان رئيس سرسپرده كذائى ( پس چرا وى مدعى شده بود كه آن را گم كرده است ؟ ) و چون نام مرا بر آن ديده غيرت انقلابيش اجازه نداده كه آن را بيش از اين به غربت بگذارد و خواسته آن را به من برساند . وى همچنين ترجيح داده بود كه يادداشت