ارتـداد يـا سـرپـيـچـى بـسـيـارى از آنـان گـردد. خـداونـد مـتـعـال بـراى جـلوگيرى از اين مفسده ، حرمت شراب را بصورت تدريجى بيان فرمود. درابتدا بـصـورت كنايه ازآن نهى كرد و آن را در ضمن عنوان گناه ، تحريم نمود. در مرحله بعد، حرمت آن را بصورت نصيحت بيان كرد و فرمود كه قمار و شراب اگر چه داراى منفعت هستند اما ضرر وزيـانـشـان بـمـراتـب بـيـشـتـر اسـت . سـپـس از نـمـاز خـوانـدن ، درحـال مـسـتـى ، نـهـى كـردو سـرانـجام در اين آيه شريفه ، حرمت شراب و قمار را با تشديد و تاءكيد هر چه بيشتر بيان ساخت . (10)
در آ يه شريفه ، حكم حرمت شراب به چند صورت تاءكيد شده است :
اول ، از جهت لفظ (انّما) كه درآن به كار رفته است .
دوم ، آن را زشتى و پليدى شمرده است .
سـوم ، آن راعـمل شيطان دانسته است كه به وسيله آن كينه توزى و دشمنى بين افراد، ايجاد مى كند.
چهارم ، با كمال صراحت ، امر به اجتناب كرده است .
پنجم ، از اين جهت كه فرموده در اجتناب از شراب ، انتظار و توقع رستگارى هست .
ششم ، از اين جهت كه مشتمل بر بيان مفاسد نوشيدن شراب است .
هفتم ، پرسش توبيخى كه آيا دست بردار نيستيد؟ هـشـتـم ، از ايـنـكـه درآيـه بـعـد امـر بـه اطـاعـت از خـدا و رسول ( وپذيرفتن دستور اجتناب از شراب و قمار) كرده است .
نهم ، اعلام بى نيازى خداوند ا ز اطاعت آنها. (11)
در اين آيه ، دو مفسده بزرگ قمار و شراب را كه هدف شيطان است ذكر كرده است ، ايجاد دشمنى بين شما، باز داشتن شما از نماز و ياد خدا.
نـوشـيـدن شـراب ، بـاعـث تـحـريـك سـلسـله اعـصـاب شـده ، عـقـل را سـسـت و عواطف عصبى را به هيجان در مى آورد. اين هيجان عصبى اگر در خدمت خشم و غضب قـرار گـيرد، معلوم است كه چه ثمرات تلخى به بار مى آورد و بزرگترين جنايات را، براى شـخص مست تجويز مى كند؛ و اگر در مسير شهوت حيوانى قرار گيرد، سر به رسوايى زده ، هـر فـسق و فجورى را چه درباره عِرض و مال خود و چه ديگران در نظرش زيبا جلوه داده ، او را بـه هـتـك جـمـيـع مـقـدسات دينى و اجتماعى وا مى دارد. دزدى ، خيانت ، دريدن پرده عفت محارم خود، فـاش كـردن اسـرار، ورود بـه خـطـرنـاكـتـريـن ورطـه هـاى هـلاكـت و امـثـال آن را در نـظـرش نـاچـيـز جـلوه مـى دهد، چنان كه آمار ممالك مترقى كه نوشيدن مشروبات الكـلى در بـيـنـشـان رواج دارد، نشان داده كه درشت ترين ارقام جنايت و حوادث ناگوار و فسق و فجورهاى شرم آور و ننگين دراثر نوشيدن شراب است .
قـمـار، مـال و ثروتى كه انسان دراثر كوشش و رنج بسيار در مدتى طولانى به دست آورده و آبـرو و شـخصيّت اجتماعى او را در كمترين مدت از بين مى برد. اگر در قمار، پيروز شود و از ايـن راه مـالى بـه دسـت آورد، هـمـيـن مـال او را بـه انـحـرافـهـاى ديـگـر دچار مى سازد، چون اين مـال را بـه زحـمـت ، كـسـب نكرده ، در راه صحيح خرج نخواهد كرد و سير متعادلى كه در زندگى داشـت ، تـبـاه سـاخـته و مردى ولخرج ، تنبل و اهل لهو و لعب مى شود؛ حوصله اينكه نيازمنديهاى زنـدگـى را با كوشش خود و از راه مشروع به دست آورد، ندارد وهمواره در پى راههاى نامشروع اسـت . اگـر در قـمـار، مغلوب شود و هستى خود را ببازد كه همين بى پولى و باخت ، وى را به كـيـنـه تـوزى نـسـبـت به حريف خود واداشته و در نتيجه ، يك عمر را با حسرت ، خشم و عصبانيت سپرى مى سازد و يا... .
رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:
شراب مادر تمام كارهاى زشت است . (12) امام صادق (ع ) فرمود: