شـرف الشـّعـرا بدرالدّين خبّاز قوامى رازى (متوفّى 560 ه . ق)از شعراى نامدار شيعى در سـده شـشـم نـيـز اشـعـار مـاتـمـى فـراوانـى در مـراثـى آل اللّه خصوصاً حضرت امام حسين (ع) دارد(91).
سـيـف فـرغـانـى ، شـاعـر عـارف مـشـرب سـده هفتم و هشتم با آن كه مذهب تسنّن داشت ، به آل اللّه عـشـق مـى ورزيـد و در اظـهـار ارادت بـه آنـان سـعـى بـليغى داشت . به اين شعر عاشورايى او توجّه كنيد:
(... او (سيف فرغانى)در زمره قديم ترين سخنورانى است كه در مرثيه شهيدان كربلا، شـعـر گـفـتـه و خـلق را بـه اقـامـه مـراسـم تعزيت (كشته كربلا) و (گوهر مرتضى)و (فـرزنـد رسـول)و زارى و نـدبه (درين عزا) دعوت كرده است (93) و با آنكه حـدود شـش قـرن از عـمـر اين غمسروده مى گذرد، هنوز گيرايى و شور و سوز خود را حفظ كرده است .
شـمس الدّين محمّد سوزنى سمرقندى (متوفّى 562 ه . ق)و از تبار سلمان فارسى ، به رغم شيوه هزلى خود، از پرداختن به مرثيت آل اللّه نيز باز نمانده است .
امـيـر محمود ابن يمين فريومدى (769 ـ 685) كه پس از حكيم انورى ، بزرگترين شاعر قـطـعـه سـراى پـارسـى زبان است و در موضوعات پندى ، اخلاقى و اجتماعى داراى آثار منظوم ارزنده اى است ، در جاى جاى ديوانش