شکوه شعر عاشورا در زبان فارسی

سايه دستى اگر ضامن احوال ماست دل به هوى بسته ايم ، از هوس ما مپرس داغ معاش خوديم ، غفلتِ فاش خوديم آن سوى اين انجمن نيست مگر وهْم و ظن دعوى طاقت مكن تا نكشى ننگ عجز گر نيى از اهل صدق ، دامن پاكان مگير صبح قيامت دميد، پرده امكان دريد در پىِ حرص و هوس سوخت جهانى نفس بس كه تلاش جنون ، جام طلب زد به خون هستىِ كلفَتْ قفس ، نيست صفا بخش كس قافله حيرت ست موج گهر تا محيط معبد حسن قبول ، آينه زارست و بس كيست درين انجمن محرم عشق غيور؟ بيدل ! اگر محرمى رنگ تك و دو مبر در عرق سعى حرص خفَّت آب بقاست (122)

خاك ره بيكسى ست كز سرِ ما بر نخاست با همه بيگانه است آن كه به ما آشناست غيرْ تراش خوديم ، آينه از ما جداست چشم نپوشيده اى ، عالم ديگر كجاست ؟ آبله پاى شمع ، در خور ناز عصاست آينه و روى زشت ، كافر و روز جزاست ! آينه ما هنوز شبنم باغ حياست ! ليك نپرسيد كس : خانه عبرت كجاست ؟ آبله پا، كنون كاسه دست گداست در سرِ راه نفس ، آينه بختْ آزماست اى املْ آوارگان ! صورت رفتن كجاست ؟ عِرض اجابت مبر، بى نفسى ها دعاست ما همه بيغيرتيم ، آينه در كربلاست در عرق سعى حرص خفَّت آب بقاست (122) در عرق سعى حرص خفَّت آب بقاست (122)