نگاهی کوتاه به زندگانی حضرت زینب (سلام الله علیها)

سید هاشم رسولی محلاتی

نسخه متنی -صفحه : 51/ 36
نمايش فراداده

بگرداند و به آنها فرصت دهد براى مردمى كه بيشتر تماشاگر اين حادثه اند سخن بگويند و خود را به آنان معرفى كنند و همه جا رسول خدا را به عنوان پدر يا جد خود نام ببرند.

نخستين فرصتى كه به دست اهل بيت آمد و توانستند داد سخن بدهند روز دوازدهم محرم بود كه آنها را وارد شهر كردند. ديدن شهر كوفه براى اهل بيت بسيار غم انگيز بود چه بيشتر مدت خلافت اميرالمؤمنين در سال 41

همراه برادرشان امام حسن (ع) از كوفه به مدينه رفته بودند. اكنون پس از بيست سال به صورت اسيرى وارد شهرى مى شدند كه در حدود چهار سال در آنجا سلطنت كرده بودند و مردم عراق ـ كه در جنگهاى جمل و صفين و نهروان اصحاب و ياران على (ع) بوده اند ـ اكنون فرزند وى را كشته اند و فرزندان ديگر او را اسير كرده اند امّا سخنوران اهل بيت كه گويى از مدينه و حجاز به كوفه و عراق آمده اند تا سخن بگويند و براى همين است كه مردم در كوچه و بازار فراهم گشته اند كار خود را از همان روز دوازدهم آغاز كردند و هر كدام به نسبت سخن گفتند و آن گاه كه مجال سخن گفتن در بازار و دم دروازه را از دست دادند ديگر جمعيتى جز در مجلس ابن زياد در اختيارشان نبود. همان جا اگر چه به عنوان جواب دادن به سؤالهاى ابن زياد حرف خود را مى زدند و كار خود را مى كردند و آن گاه كه به زندان كوفه بر مى گشتند خطبه ها و سخنان اين گويندگان شجاع و بى نظير در سينه هاى مردم جا گرفت دلها را تكان داد تشخيص مردم را عوض كرد اشكها را جارى ساخت و مردم را به اشتباه بزرگشان توجه داد احساسات مردم را بر انگيخت مردم را به ارزش اين قيام متوجه ساخت مجال تحريف اين حادثه را از دست دشمن گرفت فاجعه كربلا را به همان صورتى كه بوده است در تاريخ ثبت كرد تشنگى هاى اهل بيت را ثبت كرد هرزگيهاى دشمن را ثبت كرد….

اكنون به ترجمه قسمتى از گفتار يكى از نويسندگان سنّى مصرى نيز در اين باره توجه فرماييد: استاد توفيق ابوعلم رئيس هيأت مديره مسجد نفيسه خاتون و معاون اوّل وزارت دادگسترى مصر در كتاب فاطمه زهرا درباره دخترش زينب مى نويسد:

هر كس تاريخ زندگانى و مبارزات عقيله بنى هاشم (زينب) را به دقت بررسى نمايد با ما هم عقيده خواهد شد كه نهضتى كه حسين (ع) عليه كفر و ارتداد بر پا نمود اگر زينب نمى بود و وظايف سنگين خود را پس از شهادت برادر انجام نمى داد و زمام امر را بر مراحل اسارت خانواده پيغمبر در دست نمى گرفت اين چنين سامان نمى يافت و آن رستاخيز خونين به چنين نتيجه مطلوب نمى رسيد.

آرى خلود و جاودانگى نهضت حسينى تنها در گرو همت عالى اين بانوى بزرگ است كه در واقع حلقه اتصال و