سخن به ميان خواهد آمد
بدين گونه است:
روى فيش cm(10*15)
موضوع كلى: كد:
موضوع خاص: كد:
موضوع عام: كد:
موضوع اخص: كد:
شماره فيش:
تعداد فيش:
تاريخ:
مكان:
استاد:
فيش نويس:
پشت فيش cm(10*15)
نقد و نظريه:
نمايه نامه(واژه هاى كليدى متن):
اين فيش در اندازه (15*20) سانتى متر نيز است.
قلم و نگارش ارزش و اهميت والايى دارد به گونه اى كه خداى بزرگ به آن سوگند ياد مى كند:
(ن وَالْقَلَمِ وَ مِا يَسْطُرُونَ(1); (نون سوگند به قلم و آنچه مى نگارند.) پيامبر عزيز خدا # نيز مى فرمايند:
(قَيِّدُوا الْعِلْمَ بِالْكِتِابَةِ(1); دانش را با نگارش در بند آوريد و در اختيار خود گيريد.) امام صادق $ نيز در باره ارزش و اهميت نوشتن مى فرمايند:
(أُكْتُبُوا فَإِنَّكُمْ لا§تَحْفَظُونَ حَتّي§ تَكْتُبُوا(1); بنويسيد كه تا ننويسيد مطالب را حفظ و نگه دارى نمى كنيد.) و آن ها كه خواستار فردوس برين هستند بايد به نگارش نيز روى آورند زيرا پيامبر عزيز خدا # مى فرمايند:
(مَنْ مِاتَ وَمير§اثُهُ الْدَّفِاتِرُ وَالْمَحِابِرُ وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ(1); هر كس بميرد و ميراث او دفترها و مركّب ها باشد بهشت براى وى واجب است.) آرى اما م صادق $ مى فرمايند:
(هر عضوى از اعضاى بدن را زكاتى است و زكات دست نگارش علوم ومنافعى است كه مسلمانان از آن بهره مند گردند.)(1)
ييكى از دوستان محدّث قمى ـ رحمه الله ـ مى گويد: در هنگام سفر وقتى غذا خوردن به پايان مى رسيد و ما سرگرم صحبت و گفت و گو مى شديم محدّث قمى قلم و كاغذ و كتاب را بر مى داشت و آماده نوشتن مى شد. به او مى گفتيم : حاج شيخ! اندكى تأمل كن تا با يكديگر به گفت و گو نشينيم محدّث قمى در پاسخ مى فرمود:(شما مى رويد ولى اين نوشته ها مى ماند.)(1) چه ژرف است آن سخن بلند كه مى فرمايد:
(كُلُّ عِلْمٍ لَيْسَ فِى الْقِرْطِاسِ ضِاعَ; هر دانشى كه در كاغذ نباشد تباه مى شود.)