منظور از مقبوليت، «پذيرش مردمى » است. اگر مردم به فرد يا گروهى براى حكومت تمايل نشان دهند و خواستار اِعمال حاكميت از طرف آن فرد يا گروه باشند و در نتيجه حكومتى بر اساس خواست و اراده مردم تشكيل گردد گفته مى شود آن حكومت داراى مقبوليت است و در غير اين صورت از مقبوليت برخوردار نيست. به عبارت ديگر، حاكمان و حكومت ها را مى توان به دو دسته كلى تقسيم كرد: الف ـ حاكمان و حكومت هايى كه مردم و افراد يك جامعه از روى رضا و رغبت تن به حاكميت و اِعمال سلطه آنها مى دهند؛ ب ـ حاكمان و حكومت هايى كه مردم و افراد يك جامعه از روى اجبار و اكراه از آنان اطاعت مى كنند؛ ويژگى ِ مقبوليت اختصاص به دسته اوّل دارد.