در بـخـش پـيش دانستيم كه آراستگى بايد براى خدا، مردم و جامعه اسلامى باشد تا ارزشمند ومـعـقـول مـحـسـوب شـود. ايـن گـونـه آراسـتـگـى هـنـگـامـى جـلوهكـامـل مـى يـابـد كـه بـا آراسـتـگـى مـعـنـوى هـمـراه گـردد بـه ايـن مـعـنـا كـه فـضـاى ذهـن ودل و مـحـيـط زنـدگـى مـؤ مـن نـيـز بـا نـام و يـاد خـدا وعمل خالصانه معطر گردد، فكر و سخنش خدايى شود، اخلاق زشت از زندگى اش رخت بربندد،كـيـنـه و حـقـد و حـسـد را از دل خـود بـيـرون بـريـزد، هـمـراه لبـاس و سـر و صـورت مـرتـب ،اعمال و كردارش نيز مرتب شود و به موازاتِ زينتِ ظاهر، به زينت باطن خود بپردازد و اين سخنمولاى موحدان و امام عارفان ، امير مؤ منان را تابلو زندگى قرار دهد كه فرمود:
(اَلْجَم الُ الظّ اهِرُ حُسْنُ الصُّورَةِ، الْجَم الُ الْب اطِنُ حُسْنُ السَّري رَةِ) (219)
نـيـكـويـى صـورت جـمـال ظـاهـرى اسـت و نـيـكـويـى سـيـرت ،جمال باطنى است .
اگـر عـطـر و ادكـلن خـوشـبـو اسـت ، راستى و صداقت و اخلاص ، خوشبوتر است و اگر چرك وكـثـافـت بدن و لباس ، مشام معاشران را مى آزارد، بوى گند گناه و معصيت ، فرشتگان را اذيتمى كند. همان امام به پيروان خود چنين سفارش مى كند:
(طَهِّرُوا قُلُوبَكُمْ مِنْ دَرَنِ السَّيِّئ اتِ...) (220)
دل هايتان را از چرك گناهان ، پاك سازيد.
رازدارى (سرّ) يا (راز) مطلبى است كه بايد پنهان داشت يا به اشخاص مخصوص گفت .
هـر فرد، خانواده ، تشكيلات و جامعه اى ، كم و بيش ، داراى اسرار و اطلاعاتى است كه ديگراننـبـايـد از آن آگاه گردند، زيرا بر ملا كردن آن براى ديگران ، چه بسا سبب لطمه خوردن يانابودى گردد.
رازهـا نـسـبـت بـه افراد، تشكيلات ، جامعه ها، زمان ها و مكان هاى مختلف ، گوناگون است و حتىاهـمـّيت آنها نيز نوسان دارد. گاه مطلبى براى مجموعه اى راز محسوب مى شود كه بايد محفوظبـمـانـد، ولى هـمين نوع آگاهى براى مجموعه ديگر نه تنها مخفى كردنش سودى ندارد، بلكهبرملا شدنش سودمندتر است ؛ به طور مثال :
انـتـشـار عـملكرد و توليد يك كارخانه ، دادن بيلان كار، شيوه استخدام افراد و برنامه آينده ،كـارى عـادى و حـتـى سـودمـنـد اسـت ، ولى چـنـيـن كارى در يك مجموعه نظامى يا اطلاعاتى نوعىخودكشى محسوب مى شود.
هر فردى در زندگى فردى و اجتماعى خويش ، خواه ناخواه مطلبى براى نگفتن دارد كه بايستىدر نـگـهـدارى آن كـوشا باشد، برخى مربوط به خود و برخى مربوط به خانواده يا جامعه وغـيـره اسـت ، بـايـد هـر راز و رمـزى در مـحـدوده مـجـاز خـود حـفـاظـت شـود. امـروزه بـا تـوجه بهوسـائل قـوى و حسّاس جاسوسى و اطلاعاتى و كاربرد آن در سرنوشت ملّت ها، ضرورى بودنراز دارى بـديـهـى و شـنـاخته شده است و گذشته از آنكه نوعى فضيلت اخلاقى به حساب مىآيد، در موفقيت و كارآيى زندگى تاءثيرى بسزا دارد. به فرموده امير مؤ منان (ع ):
(اَلظَّفَرُ بِالْحَزْمِ وَالْحَزْمُ بِاِج الَةِ الَّراءْىِ وَالرَّاءْىُ بِتَحْصي نِ الاَْسْر ارِ) (221)
پـيـروزى بـسته به دورانديشى است ، و دورانديشى ، به انديشه است و انديشه به نگهدارىرازها است .
در سخنى ديگر، موفقيت ها را در سايه رازدارى مى داند:
(اَنْجَحُ الاُْمُورِ م ا اَح اطَ بِهِ الْكِتْ مانُ) (222)
موفق ترين كارها آن است كه هر چه پنهان تر انجام گيرد.
و بـر عـكس ، افشاى اسرار سبب عدم موفقيت و حتى باعث سقوط مى شود. چنان كه حضرت صادق(ع ) فرمود:
(اِفْش اءُ السِّرِّ سُقُوطٌ) (223)
برملا كردن راز، (مايه ) سقوط است .
بـا توجه به حياتى بودن مسائل نظامى و فراوانى دشمنان انقلاب اسلامى ، ضرورت و اهميترازدارى براى يك سرباز چندين برابر است و عزيزان سرباز بايد متوجه باشند كه افشاىكـوچـك تـريـن اطـلاعـات نظامى ، سر نخ بسيار ارزنده اى براى دشمن محسوب مى شود كه بهسبب آن خواهد توانست خداى نخواسته ضربه اى كارى به نظام ، انقلاب و كشور وارد كند. پسرازدارى از اصـول اوليـه سـربـازى اسـت و كـسـى كه نتواند راز و رمز تشكيلات متبوع خود راحفاظت كند، بايد در انديشه تجديد نظر در اخلاق خويش باشد.