صرف نظر از برادرى عمومى مسلمانان ، هر فردى به تناسب روحيات و احساساتى كه دارد بافـرد يـا افـراد مـنـتـخب خويش انس مى گيرد و رابطه قوى ترى با آنان ايجاد مى كند چنان كهرسـول اكـرم (ص ) پـس از هـجـرت ، مـسـلمانان را دو تا دو تا براساس روحيات مشترك ، برادريـكـديگر قرار داد و خود نيز حضرت على (ع ) را به برادرى برگزيد، همچنين ميان ابوبكر وعمر، عثمان و عبدالرحمن بن عوف ، طلحه و زبير...
پيوند اخوّت برقرار كرد.(46)
در سـخـنان معصومين :، خصوصياتى براى برادران شايسته تبيين شده كه برخى از آنها را درزير مى خوانيد:
ظاهر و باطنش يكى باشد؛ بدى و خوبى تو را از آن خود بداند؛ مال و مقام ، تغييرش ندهد؛ از هيچ خيرى كوتاهى نكند؛ در سختى ها تنهايت نگذارد؛ اگر چند بار عصبانى شد، سخن زشت نگويد.
همچنين ، با وفا، با تدبير، با حيا، خوش خلق و آزاده باشد.(47)
بديهى است كه داشتن صفات ياد شده ، براى همه افراد ضرورى است ، به اين معنا كه هر كسمـى خـواهـد دوست و برادرى را با چنين صفاتى انتخاب كند، نخست بايد خويشتن را بدانها متصفكند سپس در جست و جوى همتاى خويش برآيد و با او عقد اخوت بندد.
بدون اغراق بايد گفت حقوق برادرى قابل شمارش نيست و در هيچ مرزى محدود نمى شود و مؤ مننـسبت به برادر مؤ منش نبايد هيچ گونه نيكى را دريغ دارد و تا آنجا كه مقدور است بايد نسبتبـه او خـيـرخواه ، غمخوار، يار و مددكار باشد، هرگونه سختى و پريشانى را از او دور سازدو... .
بعضى از آن حقوق كه در روايات اسلامى به آنها اشاره شده ، عبارتند از:
1 ـ كـمـتـريـن حـق اين است كه آنچه را براى خود دوست دارى براى او هم دوست بدارى و آنچه رابراى خود نمى پسندى ، براى او هم خوش ندارى ؛
2 ـ از خشمگين ساختن او بپرهيزى و در پى خشنودى او باشى و فرمانش را اطاعت كنى ؛
3 ـ با جان ، مال ، زبان و دست و پاى خويش او را مدد رسانى ؛
4 ـ چشم ، راهنما و آيينه او باشى ؛
5 ـ غـذاى سـيـر نـخـورى و او گـرسنه باشد، سيراب نگردى و او تشنه باشد، لباس (نيكو)نپوشى و او بى لباس باشد؛
6 ـ اگـر خدمتكارى دارى و او ندارد، خادمت را بفرستى تا لباس او را بشويد، برايش غذا بپزدو مكان استراحتش را جارو بزند.(48)
7 ـ سوگندش را تصديق كنى ، خواسته اش را اجابت كنى ، هنگام بيمارى به عيادتش بروى ،(اگر مُرد) جنازه اش را تشييع كنى ، اگر احساس كردى ، نيازى دارد، در برآوردنش پيشدستىنمايى و اجازه ندهى از تو درخواست نمايد.(49)
8 ـ چيزى را كه براى دنيا و آخرت او سودمند است ، از او پنهان ندارى ؛
9 ـ نسبت به او كينه و دشمنى نورزى ، گر چه به تو بدى كند؛
10 ـ هر گاه تو را دعوت كرد، بپذيرى ؛
11 ـ او را ميان دشمنانش ، تنها نگذارى .(50)