لطفا منتظر باشید ...
غزل 35
برو به کار خود اي واعظ اين چه فريادست
ميان او که خدا آفريده است از هيچ
به کام تا نرساند مرا لبش چون ناي
گداي کوي تو از هشت خلد مستغنيست
اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست135
مرا فتاد دل از ره تو را چه افتادست
دقيقه‌ايست که هيچ آفريده نگشادست
نصيحت همه عالم به گوش من بادست
اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست135
اسير عشق تو از هر دو عالم آزادست135
