بخش چهارم : رابطه قرآن مجيد با علوم - شناخت قرآن نسخه متنی

بقرينه ترديدى كه در آيه اولى هست و وحى كه در قسم اول بجائى نسبت داده نشده و در قسم سوم برسول نسبت داده شده در آيه براى تكليم خدا سه قسم مختلف ذكر شده :

1 - گفتار خدائى كه هيچ واسطه اى ميان خدا و بشر نباشد.

2 - گفتار خدائى كه از پشت حجاب شنيده شود مانند شجره طور كه موسى عليه السلام سخن خدا را مى شنيد ولى از ناحيه آن .

3 - گفتار خدائى كه ملكى آنرا حمل نموده ببشر برساند و در اين صورت سخن فرشته وحى شنيده ميشود كه سخن خدا را حكايت مينمايد.

و آيه دوم ميرساند كه قرآن مجيد از همين راه به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم رسيده و از اينجا روشن ميشود كه وحى قرآن از راه تكليم و گفتگو بوده است .

و باز ميفرمايد: (نزل به الروح الامين على قلبك لتكون من المنذرين بلسان عربى مبين )

سوره شعراء آيه 194

(ترجمه : قرآن را روح امين - جبريل - بقلب تو يعنى بنفس تو با زبان عربى آشكار نازل كرد تا از كسانى باشى كه مردم را از خدا ميترسانند)

و ميفرمايد: (من كان عدوا لجبريل فانه نزله على قلبك )

سوره بقره آيه 97 (ترجمه آيه گذشت ).

از اين آيه ها استفاده ميشود كه قرآن يا بخشى از قرآن بوسيله فرشته وحى كه جبريل و روح امين است فرستاده شده (قسم سوم تكليم ).

و اينكه پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم قرآن را از فرشته وحى با نفس ‍ (56) خود يعنى با تمام وجود خود تلقى ميكرد نه از راه گوش .

و ميفرمايد: (فاوحى الى عبده ما اوحى ما كذب الفؤ اد ما راى افتمارونه على مايرى )سوره نجم آيه 12

(ترجمه : پس وحى نمود ببنده خود آنچه را كه وحى نمود دروغ نگفت و اشتباه نكرد قلب - نفس - پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم در آنچه مشاهده كرد آيا با او در چيزى كه - عيانا - مشاهده مى كند بمجادله ميپردازيد؟

و در جاى ديگر تلقى وحى را با خواندن الواح تعبير فرموده است :

(رسول من الله يتلو صحفا مطهرة )سوره بينة آيه 2

(ترجمه :فرستاده اى از جانب خدا كه صحيفه هاى پاكى را تلاوت مى كند).

در خاتمه اين بحث ميگوئيم كه توضيحات و مسائل بسيار ديگرى در اطراف اقسام وحى و صفات و خواص آنها از قرآن مجيد استفاده ميشود كه اين كتاب با اختصارى كه از براى آن در نظر گرفته شده گنجايش ايراد آنها را ندارد.

بخش چهارم : رابطه قرآن مجيد با علوم

الف - تجليل قرآن مجيد از علم و ترغيب درتحصيل آن

تجليل و تمجيدى كه قرآن مجيد از علم و دانش نموده نظير آن در هيچ كتاب آسمانى ديگر يافت نمى شود و درين باره همين بس كه قرآن زمان توحش اعراب را كه عهد پيش از اسلام بود زمان جاهليت نام نهاده است .

قرآن مجيد در صدها آيه بطرق مختلفه نام علم و دانش را به ميان آورده و در بيشتر آنها در مقام بزرگداشت آن مى باشد.

خدايمتعال در مقام منت گذارى انسان ميفرمايد: (علم الانسان مالم يعلم )سوره علق آيه 5

(ترجمه : بانسان چيزى را كه نميدانست ياد داد)

و باز ميفرمايد: (يرفع الله الذين آمنوا منكم و الذين اوتوا الكتاب العلم درجات ) سوره مجادله آيه 11

(ترجمه : خدا - مقام - كسانى را كه ايمان آورده اند بلند مى كند و كسانى را كه بآنان علم داده شده چندين درجه )

و بالاخره ميفرمايد: (هل يستوى الذين يعلمون و الذين لا يعلمون )سوره زمر آيه 9

(ترجمه : آيا كسانى كه علم دارند و كسانى كه علم ندارند مساوى ميباشند)

آيات قرآنى درين باره بسيار است و در حديث پيمغبر اكرم صلى الله عليه و آله وسلم و ائمه اهل بيت عليهم السلام كه تالى كتاب خدا است اخبار بيشمار در ين باب وارد شده .