اى دل رفته ز جا بازميا روح را عالم ارواح به است اندر آبى كه بدو زنده شد آب آخر عشق به از اول اوست تا فسرده نشوى همچو جماد بشنو آواز روان ها ز عدم راز كواز دهد راز نماند
راز كواز دهد راز نماند
به فنا ساز و در اين ساز ميا قالب از روح بپرداز ميا خويش را آب درانداز ميا تو ز آخر سوى آغاز ميا هم در آن آتش بگداز ميا چو عدم هيچ به آواز ميا مده آواز تو اى راز ميا
مده آواز تو اى راز ميا
لطفا منتظر باشید ...
