صد دل و صد جان بدمى دادمى ور تن من خاك بدى اين نفس از جهت كشت غمش آبمى گر ندميدى غم او در دلم گر نبدى غيرت شيرين من گر نشكستى دل دربان راز ور همدانم نشدى پاى گير بس كه همه سهو و فراموشيمبس كه برد سر و پى اين زبان بس كه برد سر و پى اين زبان
وز جهت دادن جان شادمى جمله گل و عشق و هوش زادمى وز جهت خرمن او بادمى چون دگران بي دم و فريادمى فخر دو صد خسرو و فرهادمى قفل جهان همه بگشادمى همره آن طرفه ى بغدادمى گر نبدى ياد تو من يادمىحسره كه من سوسن آزادمى حسره كه من سوسن آزادمى
لطفا منتظر باشید ...
