در دل و جان خانه كردى عاقبت آمدى كتش در اين عالم زنى اى ز عشقت عالمى ويران شده من تو را مشغول مي كردم دلا عشق را بي خويش بردى در حرم يا رسول الله ستون صبر را شمع عالم بود لطف چاره گر يك سرم اين سوست يك سر سوى تو دانه اى بيچاره بودم زير خاك دانه را باغ و بستان ساختى اى دل مجنون و از مجنون بتر كاسه سر از تو پر از تو تهى جان جانداران سركش را به علمشمس تبريزى كه مر هر ذره را شمس تبريزى كه مر هر ذره را
هر دو را ديوانه كردى عاقبت وانگشتى تا نكردى عاقبت قصد اين ويرانه كردى عاقبت ياد آن افسانه كردى عاقبت عقل را بيگانه كردى عاقبت استن حنانه كردى عاقبت شمع را پروانه كردى عاقبت دوسرم چون شانه كردى عاقبت دانه را دردانه كردى عاقبت خاك را كاشانه كردى عاقبت مردى و مردانه كردى عاقبت كاسه را پيمانه كردى عاقبت عاشق جانانه كردى عاقبتروشن و فرزانه كردى عاقبت روشن و فرزانه كردى عاقبت
لطفا منتظر باشید ...
