برآمد بر شجر طوطى كه تا خطبه شكر گويد به سرو سبز وحى آمد كه تا جانش بود در تن همه تسبيح گويانند اگر ماهست اگر ماهى درآيد سنگ در گريه درآيد چرخ در كديه هزاران سيمبر بينى گشاييده بر او سينه كه را ماند دل آن لحظه كه آن جان شرح دل گويدحدي عشق جان گويد حدي ره روان گويد حدي عشق جان گويد حدي ره روان گويد
به بلبل كرد اشارت گل كه تا اشعار برگويد ميان بندد به خدمت روز و شب ها اين سمر گويد وليكن عقل استادست او مشروحتر گويد ز عرش آيد دو صد هديه چو او درس نظر گويد چو آن عنبرفشان قصه نسيم آن سحر گويد كه را ماند خبر از خود در آن دم كو خبر گويدحدي سكر سر گويد حدي خون جگر گويد حدي سكر سر گويد حدي خون جگر گويد
لطفا منتظر باشید ...
