دیوان شمس نسخه متنی

561. طوطى جان مست من از شكرى چه مي شود
562. خيال ترك من هر شب صفات ذات من گردد
563. دلا نزد كسى بنشين كه او از دل خبر دارد
564. همي بينيم ساقى را كه گرد جام مي گردد
565. اگر صد همچو من گردد هلاك او را چه غم دارد
566. بتى كو زهره و مه را همه شب شيوه آموزد
567. نباشد عيب پرسيدن تو را خانه كجا باشد
568. چو آمد روى مه رويم چه باشد جان كه جان باشد
569. بهار آمد بهار آمد بهار مشكبار آمد
570. بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد
571. بيا كامشب به جان بخشى به زلف يار مي ماند
572. وراى پرده جانت دلا خلقان پنهانند
573. برآمد بر شجر طوطى كه تا خطبه شكر گويد
574. مرا عاشق چنان بايد كه هر بارى كه برخيزد
575. ايا سر كرده از جانم تو را خانه كجا باشد
576. دل من چون صدف باشد خيال دوست در باشد
577. چو برقى مي جهد چيزى عجب آن دلستان باشد
578. مرا عهديست با شادى كه شادى آن من باشد
579. دگرباره سر مستان ز مستى در سجود آمد
580. صلا يا ايها العشاق كان مه رو نگار آمد