هر ذره كه بر بالا مي نوشد و پا كوبد آن را كه بخنداند خوش دست برافشاند مستست از آن باده با قامت خم داده اين عشق كه مست آمد در باغ الست آمد گر عشق نى مستستى يا باده پرستستى تو پاى همي كوبى و انگور نمي بينى گويى همه رنج و غم بر من نهد آن همدم همخرقه ايوبى زان پاى همي كوبى از زمزمه يوسف يعقوب به رقص آمد اى طايفه پا كوبيد چون حاضر آن جوييد اين عشق چو بارانست ما برگ و گيا اى جان پا كوفت خليل الله در آتش نمرودى پا كوفته روح الله در بحر چو مرغابىخاموش كن و بي لب خوش طال بقا مي زن خاموش كن و بي لب خوش طال بقا مي زن
خورشيد ازل بيند وز عشق خدا كوبد وان را كه بترساند دندان به دعا كوبد اين چرخ بر اين بالا ناقوس صلا كوبد كانگور وجودم را در جهد و عنا كوبد در باغ چرا آيد انگور چرا كوبد كاين صوفى جان تو در معصره ها كوبد چون باغ تو را باشد انگور كه را كوبد هر كو شنود اركض او پاى وفا كوبد وان يوسف شيرين لب پا كوبد پا كوبد باشد كه سعادت پا در پاى شما كوبد باشد كه دمى باران بر برگ و گيا كوبد تا حلق ذبيح الله بر تيغ بلا كوبد با طاير معراجى تا فوق هوا كوبدمي ترس كه چشم بد بر طال بقا كوبد مي ترس كه چشم بد بر طال بقا كوبد
لطفا منتظر باشید ...
