در كوى خرابات مرا عشق كشان كرد من در پى آن دلبر عيار برفتم من در عجب افتادم از آن قطب يگانه ناگاه يك آهو به دو صد رنگ عيان شد آن آهوى خوش ناف به تبريز روان گشت آن كس كه ورا كرد به تقليد سجودى آن ها كه بگفتند كه ما كامل و فرديم سلطان عرفناك بدش محرم اسرارشمس الحق تبريز چو بگشاد پر عشق شمس الحق تبريز چو بگشاد پر عشق
آن دلبر عيار مرا ديد نشان كرد او روى خود آن لحظه ز من باز نهان كرد كز يك نظرش جمله وجودم همه جان كرد كز تابش حسنش مه و خورشيد فغان كرد بغداد جهان را به بصيرت همدان كرد فرخنده و بگزيده و محبوب زمان كرد سرگشته و سودايى و رسواى جهان كرد تا سر تجلى ازل جمله بيان كردجبريل امين را ز پى خويش دوان كرد جبريل امين را ز پى خويش دوان كرد
لطفا منتظر باشید ...
