اخلاق در قرآن کریم جلد 1

ترجمه:

1- سرمشق خوبى در زندگى ابراهيم و كسانى كه با او بودند براى شما وجود داشت، در آن هنگام كه به قوم (مشرك) خود گفتند ما از شما و آنچه غير از خدا مى پرستيد بيزاريم! 2- (آرى) براى شما در زندگى آنها اسوه حسنه (و سرمشق نيكويى) بود، براى كسانى كه اميد به خدا و روز قيامت دارند; و هر كس سر پيچى كند (به خويشتن ضرر زده است، زيرا) خداوند بى نياز و شايسته ستايش است. 3- مسلما براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نيكويى بود، براى آنها كه اميد به حمت خدا و روز رستاخيز دارند و خدا را بسيار ياد مى كنند. 4- هيچ قومى را كه ايمان به خدا و روز رستاخيز دارند نمى يابى كه با دشمنان خدا و رسولش دوستى كنند، هر چند پدران يا فرزندان يا برادران يا خويشاوندانشان باشند; آنان كسانى هستند كه خدا ايمان را بر صفحه دلهايشان نوشته، و با روحى از ناحيه خودش آنها را تقويت فرموده، و آنها را در باغهايى از بهشت وارد مى كند كه نهرها از زير (درختانش) جارى است، جاودانه در آن مى مانند; خدا از آنها خشنود است و آنان (نيز) از خدا خشنودند، آنها حزب الله اند، بدانيد حزب الله پيروز و رستگارند. 5- اى كسانى كه ايمان آورده ايد! با قومى كه خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستى نكنيد! 6- مردان و زنان با ايمان ولى (ويار و ياور) يكديگرند; امر به معروف و نهى از منكر مى كنند; نماز را بر پا مى دارند; و زكات را مى پردازند; و خدا و رسولش را اطاعت مى كنند; بزودى خدا آنان را مورد رحمت خويش قرار مى دهد; خداوند توانا و حكيم است! 7- خداوند، ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده اند; آنها را از ظلمتها، به سوى نور خارج مى سازد; (اما) كسانى كه كافر شدند، اولياى آنها طاغوتها هستند كه آنها را از نور، به سوى ظلمتها بيرون مى برند; آنها اهل آتشند و هميشه در آن خواهند ماند. 8- اى كسانى كه ايمان آورده ايد تقواى الهى پيشه كنيد و (هميشه) با صادقان باشيد!