لطفا منتظر باشید ...
«در ولادت باسعادت حضرت امير مؤمنان على (عليه السلام)»
على نور پاينده كردگار
بنى هاشم وكعبه ازنور او
درخشيده نور ولايت ز آن
زحيرت همه مى كند گفتگوى
شده غرق فكر اكثر كافران
به انديشه شد سرور كافران
رود آبروى همه مشركان
همه فكر مى كرد روزى شوند
شود نقش برآب مكر همه
اگر فاش گردد چنين معجزه
ندا آمد از مصدر ذوالجلال
نگهارى از اوكن اى مصطفا
نهادم على نام او را بدان
على عين حق است وحق عين او
يدللّه به قرآن بود نام او
زبانش بجز حق نگويد بدان
بنامش على را توهم شير من
كه گردن كشان درصف كارزار
زند بوسه برخاك ذلّت همه
على گر نبودى نبودى تو هم
همه شيعيانش بنازد بر او
كه فرموده خلاّق عالم چنين
ببخشم همه شيعيانش بدان
سرودم من نورى ابيات فوق
شوم با على دائماً همجوار
زكعبه برون شد درآن گيرودار
شرافت به هردو گرفته قرار
گل ختم پيغمبر آن تاجدار
همه مات ومبهوت ازاين اقتدار
همه مشركان ديد وشد بى قرار
مبادا بتان را كند خاكسار
نماند دگر بربتان اعتبار
به دست يداللّه همه تار و مار
به دست على لشگر نابكار
ذليلانه گردد همه خوار وزار
بگير احمدم ضيغم شهسوار
وصىّ توباشد عزيزش بدار
زنام خودم شد على نامدار
كه ذاتش بود دات پروردگار
بناميدمش دست پروردگار
لسان اللّه است او به ليل ونهار
بود شير يزدان ودشمن شكار
به لرزد زبازوى اين باوقار
بنالد زخوفش همه زار زار
نبودى تو هم گر نبود او بدار
بنامش كند شيعيان افتخار
بود ذات حيدر ز پروردگار
شود در بهشتم همه بر قرار
شوم با على دائماً همجوار
شوم با على دائماً همجوار
