اين امر يكي از وظايف كلي ما نسبت به حضرات معصومين عليهم السّلام است. چنانچه در زيارت جامعه كبيره مي‌خوانيم: «و فاز من تمسك بكم و امن من لجأ اليكم» «هر كس به شما تمسك جويد، رستگار است و هر كس به شما پناه آورد، در امان خواهد بود» و نيز در همين زيارت به خداوند عرض مي‌كنيم: «اللهم اني لو وجدت شفعاء اقرب اليك من محمد و اهل بيته الاخيار الائمه الابرار لجعلتهم شفعائي» «خداوندا! اگر من شفيعاني مقرّب‌تر از محمد و آل محمد ـ كه پيشوايان نيكانند ـ در درگاه تو مي‌يافتم، آنها را واسطه نزد تو قرار مي‌دادم.» طبيعي است كه پناه دهي و فريادرسي براي اهل ايمان از جانب امام زمان(ع) در اين دوران به شكل ويژه‌اي بروز مي‌يابد، زيرا آن حضرت ولي زمان ماست، از اين رو در يكي از زيارات كه از جانب خود آن بزرگوار انشاء گرديده، تأكيد نموده‌اند هرگاه خواستيد از طريق ما با خدا راز گوييد اين عبارات را بخوانيد: «السلام عليك ايها العلم المنصوب و العلم المصبوب و الغوث والرحمة الواسعة»[12] «سلام بر تو اي پرچم برافراشته شده! و اي دانش سرشار! اي فريادرس و اي رحمت بي كران!» بر آشنايان به زبان و ادبيات عرب پوشيده نيست كه در اين عبارات براي توصيف حضرت صاحبالامر عجل الله تعالي فرجه الشريف از لفظ مصدر غوث و رحمت به جاي صفت مشبهه غياث و رحيم استفاده شده و اين تعبير هنگامي به كار مي‌رود كه شدت يك صفت در شخص مورد نظر باشد، يعني وجود مبارك امام زمان(ع) آن قدر فريادرس است كه گويا آينه تمام نماي فريادرسي و رحمت مي‌باشد. يادآور مي‌شود كه در باب توسل به آن گرامي دعاي استغاثه به امام زمان(ع) را در كتاب شريف مفاتيح الجنان ـ كه با عبارت سلام الله الكامل التام آغاز مي‌شود ـ از نظر دور نداريد.
لطفا منتظر باشید ...
