تاریخ نگارش در موضوع غیبت (1) نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

تاریخ نگارش در موضوع غیبت (1) - نسخه متنی

ابراهیم امینی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

يونس بن عبدالرحمان مى گويد:

هنگامى كه موسى بن جعفر وفات نمود پيش وكلاى آن حضرت اموالى موجود بود و بدين
جهت مرگش را انكار نمودند. از جمله هفتاد هزار دينار نزد «زياد قندى » و سى هزار
دينار نزد «على بن ابى حمزة » موجود بود. اما چون من به مامت حضرت رضا معتقد بودم
مردم را به سوى آن حضرت دعوت مى نمودم. زياد قندى و على بن ابى حمزة روزى مرا احضار
نموده گفتند: تو مردم را به سوى ابوالحسن رضا دعوت نكن، اگر ثروت مى خواهى ما ده
هزار دينار به تو مى دهيم. من در پاسخشان گفتم: من براى انجام وظيفه مردم را به سوى
حضرت رضا دعوت مى كنم. زيرا براى ما روايت شده كه وقتى بدعت در بين مردم پيدا شد،
شخص عالم بايد علوم خودش را اظهار كند و با بدعتها مخالفت نمايد و الا خدا نور
ايمان را از وى سلب مى كند. و من از جهاد خودم دست بردار نيستم. پس به من دشنام
دادند و دشمن شدند. (5)

به هر حال، گر چه در اين موارد و امثالش، جلب منافع مادى و سودطلبى علت شد كه
مرگ موسى بن جعفر را انكار نمايند و در بين مردم شايع سازند كه آن حضرت غايب شده
است. ليكن اخبار غيبت، راه سوء استفاده را برايشان هموار ساخته بود و افراد سودطلب
توانستند از آن عقيده دينى كه از مصدر وحى سرچشمه مى گرفت سوء استفاده نمايند، و به
ادعاى اينكه موسى بن جعفر مهدى و قائم است، غايب شدن را براى وى اثبات نمودند. و
مردم هم فريب خوردند و آن عقيده باطل را پذيرفتند.


/ 7