لطفا منتظر باشید ...
كتابهاى غيبت قبل از تولد امام عصر
قبل از آنكه امام زمان، ارواحنافداه، به دنيا بيايد اخبار غيبت، از پيغمبر اكرم
و ائمه اطهار، عليهم السلام، صادر شده و در كتب ثبت مى شد. حتى كتابهايى در خصوص
غيبت تاليف مى شد. مخصوصا از زمان موسى بن جعفر به بعد، كتابهايى در غيبت نوشته شد
و احاديث غيبت در آنها ثبت گشت، آن جمله است:
1- «على بن حسن بن محمد طائى طاطرى » يكى از اصحاب موسى بن جعفر است. كتابى در
غيبت نوشته و مرد فقيه و مورد وثوقى بوده است. (6)
2- «على بن اعرج كوفى » از اصحاب موسى بن جعفر بوده و كتابى در غيبت نوشته
است. (7)
3- «ابرهيم بن صالح انماطى كوفى » از اصحاب موسى بن جعفر بوده و به واسطه اخبار
غيبت بود كه گروهى كتابى در غيبت تاليف نموده است. (8)
4- «حسن بن على بن ابى حمزه » در عصر حضرت امام رضا زندگى مى كرده و كتابى در
غيبت تاليف نموده است. (9)
5- «عباس بن هشام ناشرى اسدى » كتابى در غيبت نوشته است. مرد جليل القدر و موثقى
بوده در سال دويست و بيست هجرى وفات نمود. شيخ طوسى او را از اصحاب حضرت رضا
مى شمارد. (10)
6- «فضل بن شاذان نيشابورى » كتابى در احوال قائم آل محمد و غيبت او نوشته است.
«نجاشى » او را توثيق نموده مى نويسد:
از فقها و متكلمين اماميه است و احتياجى به تعريف ندارد و يك صد و هشتاد كتاب
نوشته كه از جمله آنها كتاب غيبت است.
شيخ طوسى در رجال خود را از جمله اصحاب امام هادى و امام حسن عسكرى،
عليه السلام، شمرده است. و در پاورقى فهرست شيخ مى نويسد:
فضل بن شاذان در سال 160 ق. وفات نمود.
شيخ آقا بزرگ تهرانى در كتاب «الذريعة » مى نويسد:
كتاب غيبت فضل بن شاذان نزد سيد محمد بن محمد ميرلوحى كه هم عصر مجلسى بوده
موجود بوده است. (11)
7- ابراهيم بن اسحاق احمرى نهاوندى نيز كتابى در غيبت نوشته است. قاسم بن محمد
همدانى در سال دويست و شصت و نه از او حديث شنيده است. (12)
طبرسى مى نويسد:
اخبار غيبت ولى عصر قبل از تولد خودش و پدر و جدش صادر شده و محدثين شيعه آنها
را در اصول و كتابهايى كه در عصر امام باقر و صادق، عليهماالسلام، تاليف شده ضبط
نموده اند. يكى از محدثين موثق، حسن بن محبوب است كه در حدود صد سال قبل از زمان
غيبت، كتاب «مشيخه » را تاليف نموده و اخبار غيبت را در آن ثبت كرده است. از جمله
آنها اين حديث است:
ابوبصير مى گويد: خدمت امام صادق، عليه السلام، عرض كردم: حضرت ابوجعفر،
عليه السلام، مى فرمود: قائم آل محمد دو غيبت دارد، يكى طولانى، ديگرى كوتاه. حضرت
صادق، عليه السلام، فرمود: آرى، يكى از آن دو غيبت از ديگرى طولانى تر مى شود.
طبرسى بعد از نقل اين حديث مى نويسد:
شما ملاحظه كنيد كه با پيش آمدن دو غيبت براى فرزند امام حسن عسكرى چگونه صدق
اين احاديث روشن گشت! (13)
هر يك از ائمه داستان غيبت مهدى موعود را به مردم تذكر مى دادند. و اصولا خفاى
ولادت و غيبت را از علائم مهدى مى شمردند. حضرت سجاد، عليه السلام، مى فرمود:
ولادت قائم ما بر مردم پوشيده مى ماند به طورى كه خواهند گفت: اصلا متولد نشده
است. (14)
گاهى مى شد كه شخصى درباره يكى از ائمه احتمال مهدويت مى داد آن حضرت در پاسخ
مى فرمود: «من مهدى نيستم زيرا خفاى ولادت يكى از علائم مهدى است در صورتيكه من
چنين نيستم »از باب نمونه: عبدالله بن عطا مى گويد:
خدمت امام باقر عرض كردم: با اينكه شيعيان شما زيادند پس چرا خروج نمى كنيد؟ آن
حضرت در پاسخ فرمود: اى عبدالله سخنان بيهوده را به گوش خودت راه مده، به خدا سوگند
من مهدى موعود نيستم. مراقب كسى باشيد كه ولادتش بر مردم مخفى بماند. اوست
صاحب الامر. (15)
