پرهیز شدید از انحرافات جنسی نسخه متنی

قرآن در مورد هشتمين ويژگي از دوازده ويژگي بندگان ممتاز خدا چنين مي فرمايد: «وَ لا يَزْنُون وَ مَنْ يَلْقَ ذلكَ يَلْقَ اثاما».1 آنها زنا نمي كنند، و هر كس چنين كند، مجازات بسيار سختي خواهد ديد.

اين آيه بيانگر يكي از ارزش هاي بسيار مهم بندگان صالح و برجسته خدا است. اين ارزش مهم عبارت از حفظ حريم عفت و پاكدامني، و پرهيز شديد از هرگونه آلودگي جنسي و تجاوز از مرز عفّت و پاكزيستي است، زيرا يكي از مصاديق بسيار زشت بي عفتي، آلودگي به زنا و عمل منافي عفت است.

بايد توجه داشت كه يكي از اصول و اركان جامعه سالم كه همه پيامبران، امامان و خردمندان براي آن اهميت فوق العاده قائلند، اصل عفت و غيرت ناموسي است كه موجب تقويت روابط مشروع و معقول بين انسان ها و زن و مرد مي شود و اهرمي نيرومند براي جلوگيري از بسياري از مفاسد و انحرافات و نكبت هاي اجتماعي و خانوادگي مي گردد.

زنا كه زشت ترين آلودگي جنسي است، پيامدهاي بسيار شوم و ويرانگري دارد و منشأ از هم پاشيدگي خانواده ها، فتنه، خودكشي، اعتياد، بي رحمي و بسياري از جنايات بزرگ مي گردد؛ بر همين اساس قرآن حتي از نزديك شدن به اين كار زشت نيز نهي كرده و با صراحت مي فرمايد: «وَلا تَقْرَبُوا الزّنا انّهُ كانَ فاحَشَةً وَ ساءَ سَبِيلاً»2 نزديك زنا نشويد كه كار زشت و بد راهي است. اين آيه نمي گويد زنا نكنيد، بلكه مي گويد حتي به اين عمل شرم آور و زشت نزديك نشويد. اين تعبير بيانگر آن است كه آلودگي به زنا، غالبا از مقدماتي نشأت مي گيرد كه انسان را به طور تدريجي به سوي آن سوق مي دهد، لذا بايد از آن مقدمات نيز به شدّت دوري كرد يا از مقدماتي مانند چشم چراني، برهنگي و يا بدحجابي، تماشاي فيلم هاي وسوسه انگيز، مطالعه كتاب هاي بدآموز، شنيدن موسيقي و ترانه هاي اغواگر كه هر كدام ممكن است موجب انحراف و آلودگي جنسي شده و انسان را به بي بند و باري بكشاند.

گناه زنا از نظر اسلام به قدري بزرگ است كه اسلام براي انجام دهنده آن حدّ شديدي مقرر نموده است، اگر زنا با زنان محرم يا زناي محصنه باشد (يعني مرد زن دار يا زن شوهردار زنا كنند) حكم آن اعدام يا سنگسار است، و اگر غير محصنه باشد، در بار اول بايد به حكم قاضي صد تازيانه به زناكار زد، در بار دوّم نيز بايد اين حد بر او جاري گردد، اما در بار سوم يا چهارم، حكم او اعدام خواهد بود.

گاهي زناكار بايد هم تازيانه بخورد و هم سنگسار شود! مانند پيرمردي يا پيرزني كه زناي محصنه كنند.3

اين شدت مجازات دنيوي حاكي از بزرگي گناه زنا و پيامدهاي زشت و خانمان سوز آن است، و اسلام كه آيين پاكي، و خواهان جامعه سالم و خانواده سعادتمند است مي خواهد با اين برنامه شديد از هرگونه آلودگي و انحراف جنسي جلوگيري نمايد، و عفّت جامعه را از گزند آلودگان و دزدان عفّت حفظ نمايد.

قرآن به شدّت عمل در برابر آلودگان به زنا، در آيات متعددي تصريح مي كند؛ از جمله مي فرمايد: «الزّانيةُ والزّاني فاجْلِدوا كلَّ واحدٍ منهُما مأةَ جَلْدَةٍ و لا تأخُذْكُم بِهما رأفَةٌ في دين اللّه اِن كُنتم مؤمِنونَ باللّهِ واليَوْمَ الآخِر ولْيَشْهَدْ عَذابَهُما طائفةٌ مِنَ المؤمنينَ.»4 هر يك از زن و مرد زناكار را صد تازيانه بزنيد، و نبايد رأفت (و محبّت كاذب) نسبت به آن دو، شما را از اجراي حكم الهي باز دارد، اگر به خدا و روز جزا ايمان داريد؛ و بايد گروهي از مؤمنان مجازات آنها را مشاهده كنند.

در اين آيه به سه موضوع اشاره شده كه هر كدام نشانگر موضع گيري شديد اسلام در برابر گناه بزرگ زنا است: نخست اينكه بايد صد
تازيانه به افراد زناكار از زن و مرد زده شود. دوّم اينكه در اجراي اين حكم، هيچ گونه دلسوزي و مهرباني نسبت به آنها صورت نگيرد و قانون خدا به طور قاطع در مورد آنها اجرا گردد. سوم اينكه جاري شدن اين حكم الهي در ملأ عام باشد و جمعي در صحنه حاضر باشند و تازيانه خوردن آنها را بنگرند، تا هم زناكاران كيفر الهي را بيشتر لمس كنند، و هم تماشاگران عبرت بگيرند و از نزديك شدن به چنين گناه بزرگي برحذر گردند.