تلخیصی از کتاب «امریکا رویاروی اسلام استراتژی نظامیگری امریکا بعد از 11سپتامبر» نسخه متنی

ب – اروپاي قاره اي

به دنبال فروپاشي نظام دو قطبي اروپا و وحدت آلمان , دولت هاي
اروپايي با ميدان داري آلمان متحد و فرانسه به اين جمع بندي رسيدند كه ايجاد يك
اروپاي متحد و مستقل از امريكا منافع آنها را بيشتر تأمين مي كند.

در حوادث11 سپتامبر, اروپايي ها همدردي كامل خود را با امريكا
اعلام داشتند ولي به استثناء دولت انگليس , اروپاي متحد دخالتي در حمله به
افغانستان نداشت
و خود را از اين ماجرا كنار كشيد اگرچه به صورت سمبليك , تعداد
معدودي نيرو بعد از شكست طالبان به آن سرزمين اعزام كردند ؛ ولي اين امر به معناي
مشاركت در حمله  به افغانستان تلقي نگرديد ؛ به ويژه كه مخالفت
جدي و علني خود را با تهديدات امريكا عليه ساير كشورها وحمله به عراق ابراز داشتند
و راه خود را از امريكا جدا كردند.

با توجه به منافعي كه اروپا در خاورميانه و جهان اسلام دارد ؛ به
ويژه وابستگي مطلقي كه اين قاره به نفت توليد شده در اين منطقه از جهان دارد يقيناً
با ماجرا جويي هاي امريكا موافق نبوده و انتظار دارد

در اين نوع اقدامات , رايزني
با اروپا به عمل آيد و چون امريكا در راستاي اجراي سياست نظامي گري خود تصميم دارد
كه به تنهايي اين مسير را طي كند و چندان رغبتي به مشاركت ساير قدرت هاي جهاني در
تصميم گيري نمي بيند بدين ترتيب زمينه بروز اختلاف ميان امريكا و اروپا به طور جدي
فراهم است و روز به روز بر دامنه اين اختلافات افزوده مي گردد.البته اروپا سعي مي
كند خود را از بحران هاي ايجاد شده توسط امريكا به دور نگه دارد و بدين ترتيب زمينه
برخورد ميان اين دو قدرت در آينده نزديك محتمل نمي باشد.

در عين حال امريكا نبايد
روي اروپا به عنوان متحد خود مانند گذشته حساب باز كند و احتمالاً اروپا در هر جا
كه بتواند براي حفظ منافع خود و كاهش خسارات وارده در اثر بحران سازي امريكا در
مسير عمليات اين كشور سنگ اندازي هم خواهد كرد.

از طرف ديگر , امريكا شديداً  نگران احياء قدرت آلمان و سياست هاي امنيتي اين
كشور است و با توجه به توان اقتصادي آلمان امكان تبديل اين قدرت به توان نظامي وجود
دارد.اگر چه دولت مردان آلمان سعي مي كنند كه
با حزم و احتياط حركت نمايند

 و عكس العمل امريكا و يا ساير دولت هاي اروپايي را جلب
نكنند ؛ ولي همانطور كه آلمان توانست در طول دو دهه بعد از شكست در جنگ جهاني اول  خود را از نظر نظامي بجايي برساندكه شعله
هاي جنگ جهاني دوم را بر افروزد ؛ اينك نيز در رقابت با امريكا و در قالب اروپاي
متحد به صورت بالقوه داراي چنين تواني مي باشد. كشورهايي مانندالمان و فرانسه كه
جدايي طلبي آن از سياست هاي جهاني امريكا سابقه طولاني تري دارد سعي خواهند كرد در
همكاري و رقابت با امريكا حوزه نفوذ خود را به خارج از اروپا به ويژه به منطقه نفت
خيز خاورميانه و شمال افريقا گسترش دهند ؛ و در اين راستا سعي خواهند كرد كه نه
تنها با ماجرا جوييهاي امريكا مخالفت نمايند ؛ بلكه روابط حسنه خود را با جهان
اسلام به خطر نيندازند.