الف:مانور توحيدي قهرمانانه پيامبر - ص - و همراهان هنگام طواف - بهره گیری از ابعاد سیاسی حج نسخه متنی

الف:مانور توحيدي قهرمانانه پيامبر - ص - و همراهان هنگام طواف

پيامبر - ص - در سال هفتم هجرت (يكسال قبل از فتح مكه) بر اساس قطعنامه «صلح حديبيه»، مجاز بود كه براي انجام مناسك عمره، به مكه رود و سه روز در مكه بماند.آن حضرت، همراه دو هزار نفر از مسلمانان، به سوي مكه حركت نمودند، در ميقات محرم شده، با شكوهي به بلنداي آفتاب وارد مكه گرديدند و به طواف كعبه پرداختند، مردم مكه از زن و مرد و كوچك و بزرگ به تماشاي سيماي ملكوتي پيامبر - ص - و يارانش، صف كشيده بودند، جمال و شكوه پيامبر - ص - و يارانش، ديدگان آنها را خيره كرده بود، در اين موقعيت بسيار مهم، كه از نظر سياسي، حساس و سرنوشت ساز بود، پيامبر - ص - به يارانش فرمود:«شانه هاي خود را عريان كنيد و به گونه اي (شكوهمندانه) طواف كنيد تا مشركان پوست ستبر و بازوان قوي و پرتوان شما را بنگرند».ياران، اين دستور را اجرا نمودند، مشركان در گرداگرد كعبه، صف كشيده بودند و طواف شكوهمند پيامبر - ص - و اصحابش را تماشا مي كردند.جالب اينكه: هرگاه غرّش «لبيّك اَللّهُمَّ لبيّك» مسلمانان قطع مي شد، «عبداللّه بن رواحه» (يكي از سرداران اسلام) در حالي كه شمشيرش را حمايل كرده بود، اشاره به پيامبر ـ ص ـ كرده، با حنجره اي نيرومند و فريادي رعد آسا، چنين

«رجز» مي خواند و (شعار مي داد):

«اي كافر زادگان! راه را بر رسول خدا ـ ص ـ بگشاييد، راه بگشاييد و بدانيد كه همه سعادت در پرتو پذيرش رسالت پيامبر خدا ـ ص ـ فراهم مي شود.پروردگارا! من به گفته آن حضرت ايمان دارم، و حق را در پذيرش فرمانش مي نگرم»⁴ به اين ترتيب مي بينيم، طواف كعبه، براي پيامبر ـ ص ـ و يارانش، به صورت مانور و نمايش قدرت، در برابر مشركان درآمده بود، و در عين آنكه عبادت بود، تبلوري از سياست و شكوه اسلامي، براي سر كوبي مشركان شده بود.