بهار نیکان نسخه متنی

روزگارِ برمكيان [64]در خوبى و بسيارىِ خير و فراوانىِ نعمت، مَثَل است. جماز[65]گفت: خوانى برايمان بگستران، گوئى كه روزگارِ برمكيان است.

و صالح بن طريف گفت[66]:

اى فرزندان برمك!نيكو شما و روزگارِ نوآيين شما!

دنيا، چون شمابوديد، عروسى بود و امروز بيوه‏اى است داغديده.

و ديگرى گفت:

فرزندان برمك به دنيا پشت كردند و رفتند؛ پس اگر همه خلق دنيا را رها كنند، چيزى نيفزايد.

گويى روزگار شما، همه‏اش، براى زمينيان عيد بوده است[67].

خديجه - رضى‏اللّه عنها- و ابو طالب [- عليه السلام -] هر دو در يكسال، يعنى سال ششم از [نزولِ] وحى، در گذشتند؛ پس رسول خدا- صلّى‏اللّه عليه و سلّم- آن سال را «عام الحزن» ناميدند [68].

در سالِ هشتادِ هجرى، سيلى بزرگ در مكّه واقع شد كه شتران را كه بار بر روى آنها نهاده شده بود، ببُرْد از اين رو، آن را «عام الجحاف» ناميدند[69].

[سيلٌ جحافٌ: سيلى كه همه چيز را با خود بِبَرَد.]

اردشير بن بابك[70]: به دنيا اعتماد مكن، كه دنيا بر هيچ‏كس نپايد؛ و دنيا را فرو مگذار، كه آخرت جز به دنيا به كف نيايد[71].

على - رضى اللّه عنه - : اهل دنيا چون سوارانى‏اند كه در خواب حركت داده مى‏شوند[72].

چون روزى نيكو بيابى، ازان بهره‏مند شو؛ چه تا زنده‏اى، روزِ بد، خواهى يافت[73].

عرب سالِ صدمِ تاريخ را سالِ حمار نام كرده، از براىِ ماجراىِ حمارِ عزير[74].