لطفا منتظر باشید ...
آشنايي با فتاواي
وهابيانتوسل به
انبيا
پرسش:
توسّل به انبيا بهمنظور تقرّب به خداوند چه حكمي
دارد؟
پاسخ شيخ
عبدالعزيز بن باز مفتي كل عربستان: توسل به اوليا الله چند قسم
است: 1 ـ درخواست انسان از وليّ زنده است كه
براي او دعا نمايد تا وسعت رزق، شفا از مرض، هدايت و توفيق يابد. اين نوع جايز است
بهطوريكه در ايام تأخير در نزول باران از پيامبر(صلي الله عليه
وآله)درخواست دعا ميكردند و پيامبر(صلي الله عليه وآله) نيز دعا فرموده و
باران ميباريد. 2 ـ اينكه مسلماني دوستي و
علاقهاش را به پيامبر وسيله تقرب به خدا قرار دهد و
بگويد: «اللّهمّ اِنّي أسألك
بحبّي لنبيّك و اتباعي له و بحبّي لأوليائك ان تعطيني...»
. اين نوع توسل نيز جايز است چرا كه توسل
بنده به پروردگارش به وسيله عمل صالح او ميباشد. 3 ـ فردي از خداوند درخواست و طلبي نمايد و
او را به جاه انبيا مثلا جاه پيامبر(صلي الله عليه وآله) و يا جاه حسين(عليه
السلام) قسم دهد. هرچند جاه پيامبر(صلي الله عليه وآله) بسيار بزرگ است ولي اين جاه
سبب شرعي براي استجابت دعا نبوده و لذا جايز نيست. 4 ـ بنده، پروردگارش را قسم به وليّ و يا
نبي او داده و مثلا بگويد: «اللهمّ اِنّي اسألك كذا بوليك
فلان أو بحق نبيّك فلان». اين نوع توسل نيز جايز نيست. وقتي قسم
مخلوق بر مخلوق ممنوع است لذا اين قبيل قسم برخدا، بهطريق اولي
ممنوعاست! نشريه «المسلمون» ـ شماره 495 ـ 21 صفر
1415
ملاحظه:
آنچه در اين تقسيمبندي قابل توجه است انعطافي است كه نسبت به توسل به انبيا و
اوليا در پيشگاه خداوند ابراز شده است; چرا كه عموماً در فتاواي وهابيون. تأكيد بر
حرمت ذكر انبيا و اوليا در توسّل است. حال وقتي مسلماني عشق و علاقهاش به
پيامبر(صلي الله عليه وآله)را به عنوان وسيله تقرّب به خداوند قرار داده و به
اعتراف و تعبير بنباز، عملي صالح و جايز است. چگونه ميتوان مسلمان
متضرّع در درگاه الهي را، كه معتقد به قرب اوليا در درگاه حق بوده و عشق و
علاقهاش به اوليا نيز از اين قرب در درگاه حق نشأت ميگيرد، توجيه نمود
كه اگر خدا را به «علاقه و عشق است به پيامبر(صلي الله عليه وآله)» قسم دادي بسيار
خوب است ولي اگر خدا را به «منزلت و مقام پيامبر(صلي الله عليه وآله)» قسم دادي كفر
و شرك است؟!
