مقاله گروهى در نزد شيعيان، اهل بيت پيامبر(ص)از اهميت و احترام فوق العادهاى برخوردارند، و در گستره ايمانى خود به اين خاندان (عليهم السلام) بسيار تمسك مىجويند.پيامبر اكرم(ص) در فضيلت ايشان بسيار سخن گفته است و اجر رسالت خويش را در دوستى و محبت آنان قرارداده است. اما بررسى تاريخ تدوين حديث نشان مىدهد كه در برههاى خاص،مخالفت ها و مقاومت هايى در برابر نشر احاديث نبى اكرم (ص) و خصوصاً احاديث مربوط به فضايل و مناقب اهل بيت (عليهم السلام) صورت گرفته است. ولى آنچه مسلم است اين است كه چنين تلاشهايى هرگز نتوانسته است، مانع توجه به اين گونه احاديث و بهرهگيرى از فضايل و انوار هدايتگر ايشان شود. اگر اينطور بود، ما امروز اين همه مجموعههاى عظيم حديثى دراختيار نداشتيم. گرچه كوشش مخالفان براى محو احاديث نبوى خصوصاً در مورد فضايل و مناقب اهل بيت (عليهمالسلام) به طور كامل به نتيجه نرسيد اما معاندان تا حدى نيز به اهداف خويش دست يافتند و توانستند احاديث زيادى را كه در مناقب خاندان نبى اكرم (صلوات الله عليهماجمعين) بيان شده بود، از صفحه روزگار محو سازند و آنها را به ورطه نابودى بسپارند تا آنجا كه در كتاب «صحيح بخارى» كه از جايگاه بسيار بلند و رفيعى نزد اهل سنت برخوردار است، از ميان 7275 حديث، تنها تعداد كمى به مناقب اهل بيت (عليهم السلام) اختصاص يافته است. براى بررسى اين موضوع، كتاب «صحيح بخارى» را - كه مىتوان گفت مهمترين كتاب اهل سنت است - انتخاب كرديم و به بررسى سند احاديث درباره مناقب اهل بيت (عليهم السلام) در آن پرداختيم. زيرا اهل سنت معتقدند تمام احاديث پيامبر(ص) كه در «صحاح ششگانه» آمده است ازميان دولب پيامبر(ص) خارج شده است يا پيامبر عملاً آنرا تصديق نمودهاند. [1] از اين رو براى اينكه اثبات كنيم اين احاديث نزد اهل سنت پذيرفته شده است و به آن اعتماد دارند، به بررسى سند اين احاديث در كتب رجالى اهل سنت روى آورديم تا جايگاه راويان اين احاديث را نزد ايشان بازشناسيم. بدين سبب دو كتاب مهم رجالى اهل سنت يعنى «تهذيب الكمال» و «سير اعلام النبلاء» را براى اين كار برگزيديم. در اين دو كتاب در بررسى سند احاديث به صفات راويان آنها اشاره شده است.اين صفات با اين عبارات بيان شدهاست:«ثقةٌ ثقةٌ، صدوقٌ ، نعم الشيخ ، الامام الحافظ،الحجة ، صدوق، متقضٌ ،مأمونٌ ، صالح ، حسن ، الامام الفقيه ، كثير الحديث ، الفاضل و...». به كاربردن اين صفات نشان از جايگاه بلند و معتبر راويان آن نزد اهل سنت دارد. در اينجا شايسته است اندكى در مورد جايگاه كتب مورد استفاده در اين تحقيق نزد اهل سنت توضيحاتى آورده شود [2] .