جناب آقاى باقرى! پيش از آنكه پرسشهاى خود را در باره حج آغاز كنيم، به عنوان مقدمه كمى از شرح حال خود بگوييد و توضيح دهيد كه نخستين سفر شما در چه سالى و چگونه بوده است؟ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ، ضمن عرض سلام خدمت همه خدمتگزاران و كارگزاران حج و آرزوى موفقيت براى خادمان حُجّاج; اعم از مديران، خدمه كاروان ها و... و طلب غفران و رحمت براى آنانكه به زائران بيت الله الحرام و مدينة النبى خدمت كرده و اكنون به دارِ باقى شتافته اند.بايد بگويم كه من سيد نورالله باقرى، متولد 1308 تهران هستم.از دوران جوانى آرزو داشتم مكرّر به حج مشرف شوم و همواره در قنوت نمازم اين دعا را مى خواندم كه: «اَللَّهُمَّ ارْزُقْنِي حَجَّ بَيْتِكَ الْحَرَامِ ، فِي عَامِي هَذَا وَ فِي كُلِّ عَام»، تا اينكه سرانجام در سال 1339 توفيق يارم شد و به عنوان زائر، به حج مشرّف شدم. البته گرچه زائر بودم امّا قصد كردم كه در طول سفر، در خدمت به زائران و ميهمانان خدا بكوشم و از پروردگار متعال خواستم كه به پاس اين خدمت، تا پايان عمر، همه ساله مرا به عنوان «خادم حجاج» بپذيرد.از سال 1340 تا 1363 با عنوان مدير كاروان مشرف مى شدم كه در سال 1363، هم خودم و هم پسرم، حاج سيد محسن باقرى، در آزمون مدير كاروان شركت كرديم و هر دو پذيرفته شديم و من تا سن 57 سالگى (1365)، در سمت مديركاروان، در خدمت زائران خانه خدا بودم، امّا در اين سال با مشورت جناب آقاى فومنى، كه مدّت كوتاهى جانشين جناب آقاى رضايى، رياست محترم (سابق) سازمان حج و زيارت بودند، با ميل شخصى از مديريت كاروان استعفا دادم و با موافقت شوراى عالى حج، چون مدير مستعفى بودم تا سن 60 سالگى (سال 1368)، به عنوان معاون، به همراه فرزندم تشرّف يافتم.مجموعاً 28 سفر عرفات را درك كرده ام و تاكنون بيش از 40 سفر عمره رفته ام و همچنان، همه ساله به همراه فرزندم به سفر عمره و عتبات مشرف مى شوم و دعاگوى همه هستم. خداوند متعال را شاكر و سپاسگزارم كه اين توفيق عظيم را نصيبم كرد!
لطفا منتظر باشید ...
