چه کسی ماشه را خواهد کشید نسخه متنی

مادر نگران است. هم نگران وضعيت بچه، هم نگران وضعيت جامعه! نكند در بيمارستان محرم
و نامحرم شود؟ مادر از درد و ناراحتى چشمانش را هم مى‏گذارد. حالا چشم‏ها به جز تاريكى چيزى
نمى‏بيند. امّا گوش‏ها چه؟مى‏شنود، اما صداهايى گنگ را. احساس مى‏كند در قرنطينه‏اى
تاريك غوطه‏ور است.

رفيق من! دنيا را مى‏بينى؟ انگار تكرار دنياى پيشين است. قرنطينه، تاريكى، انسان
غوطه‏ور، چشمان‏بسته،صداهايى گنگ از آن سوى ديوار..

- دورشكه‏چى! ترو خدا يه كم سريعتر. مريض ما حالش خوب نيست.

- كبرى خانوم. ترو خدا چشماتو باز كن... يا على مرتضى!

صداهاى گنگ آن سوى ديوار اجازه‏ى گشوده شدن چشمان مادر را نمى‏دهد.

رفيق! تو خيال مى‏كنى مادر نيز همان صداهايى را مى‏شنود كه الان من و تو شنيديم؟
نخير!

صداها انگار مى‏خواهند حسّى را به رگ‏هاى مادر پمپاژ كنند.

او هر چند معنى كلمات را نمى‏داند، امّا حسّ‏اش را چرا. مى‏فهمد!

»غلامِ على!« - غلام على ديگر چيست؟ »غلام على نام پسر توست«.

- پسر من؟ من كه هنوز فرزندى ندارم.

»تو حالا پسرى دارى با اين چشمان زيبا و سبز! مى‏بينى؟ نگرانش بودى، اين هم صحّت و
سلامتِ او. چه غلام‏برازنده‏اى است براى على.« - ترو خدا دورشكه‏چى! اين حالش خوب نيست. داره هزيون مى‏گه.

رفيق من! بگذار اين‏ها همچنان مثل سير و سركه بجوشند. اما تو دست بگذار روى قلبت.
مى‏بينى كه ديگر از گره‏خبرى نيست. نگران اين‏ها نيز مباش. آنگاه كه از ميان آتش
اضطراب، تولدى ابراهيم گونه رخ دهد، اين‏ها نيز آرام‏خواهند شد.

جامعه تب دارد من مى‏گويم همه‏ى جوامع تب دارند. تو چه مى‏گويى؟ من مى‏گويم اگر مى‏خواهى تب جامعه را بگيرى، لازم نيست راه بيافتى توى كوچه و
خيابان و دار دار راه بياندازى.اين طورى كه تب نمى‏گيرند!تا بياى تب اين كوچه را
بگيرى،تب آن كوچه دچار نوسان شده؛ بعد وقتى به خودت‏خواهى آمد كه عمرت به سر آمده و
تو هنوز دارى توى كوچه پس كوچه‏ها به دنبال تب مى‏گردى.