در رساله توضيح المسائل امام(ره) آمده است:بنا بر احتياط واجب مسجد را به طلا نبايد زينت نمايند و همچنين نبايد صورت چيزهايي كه مثل انسان و حيوان روح دارد در مسجد نقش كنند و نقاشي چيزهايي كه روح ندارد مثل گل و بوته مكروه است.18بر اساس ديدگاه حضرت امام(ره) اصولاً تزيين مساجد به نحوي كه حالت اشرافي به مسجد بدهد عملي مرغوب نيست امام ميفرمايند: پيامبر اسلام(ص) نياز به مساجد اشرافي و منارههاي تزييناتي ندارد.19
24 ـ سلام كردن به اهل مسجد
امام باقر(ع) فرمود: هرگاه به مسجد وارد شدي چنانچه مردم را در حال نماز يافتي سلام نكن ... و اگر آنان را در حال سخن گفتن يافتي سلام كن.20
25 ـ سياست در مسجد
مسجد خاستگاه سياست اسلامي است پيوند سياست و مسجد، انديشه ناب اسلامي است جامعه اسلامي چندين بار اين انديشه را به محكّ تجربه زده و هر بار به نتايج شگرفت و شيريني دست يازيده است. در اين ميان تحولاتي كه از دو تجربه صدر اسلام و انقلاب اسلامي به ظهور رسيده تحولاتي بنيادين، استثنايي و تاريخساز به شمار ميروند.از ديدگاه اسلام، سياست بايد در مسجد و از مسجد باشد يعني علاوه بر اينكه سياست در مسجد طرح بشود مسجدي نيز بايد باشد و به ديگر سخن، هم سياست در مسجد ضروري است و هم مسجدي كردن سياست ضرورت دارد.اگر در مسجد، سياست مسجدي طرح نشود اسلامي نيست. بنياميه و بنيعباس بسياري از سياستهاي شيطاني خود را در مساجد طراحي ميكردند و يا به آن جامه عمل ميپوشاندند.سياست مسجدي ويژگيهاي بسياري دارد كه از آن جمله است:1 ـ آميختگي با عبادت. اگر دم به دم ريههاي سياست را از هواي معنويّت پر نكنيم سياست اسلامي ميميرد و به تبع خود جامعه را نيز ميميراند.در مساجد كمك به تهيدستان فراموش شده است يا دست كم به سمت و سوي نادرستي كشيده شده است. 2 ـ وحدت آفريني. مسجد تجليگاه همبستگي است. سياست آن نيز ابري است كه بر همه ميبارد نبايد با بادهاي تفرقه، سياست «رُحَماءُ بَيْنَهُمْ» را از كنار ركوع و سجود دور ساخت اتخاذ سياستهاي فرقهاي و گروهي خنجر زدن به اهداف مسجد است.3 ـ امام محوري. جماعت مسجد بر محور امامت ميچرخد سياست مسجدي نيز چنين است يعني با محوريّت امامت شكل و معني در جامعه، به خود ميگيرد.امامت و رهبري سياسي جامعه در حقيقت عهدهدار تأمين دو ويژگي اول است.امام خميني(ره) معمار بزرگ انقلاب، طراح انديشه سياست در مسجد در قرن حاضر است در زير فرازهايي از سخنان نغز او را در اين زمينه ذكر ميكنيم:ـ ... مساجد چنين وضعي داشتند كه اجتماعات وسيلهاي بودند براي رفع گرفتاريهاي مسلمين در مقابله با دشمنان اسلام شما اگر خطبههاي آن زمان را مطالعه كنيد ميبينيد كه چقدر آنها پرمحتوا بودند.21پيامبر(ص) در مسجد با تهيدستان همغذا ميشد و با آنان افطار ميكرد.ـ معاللاسف در دنبال تبليغات از صدر اسلام يعني بعد از يك مدتي تا زمان ما مساجد يك مساجدي شده بود كه اسلام در آنجا محكوم ميشد محكوم كردن اسلام به اين نيست كه يك كسي بگويد من اسلام را محكوم ميكنم محكوم كردن اسلام به اين است كه آن چيزي كه اسلام ميخواهد در مسجد زير پا گذاشته شود اسلام ميخواهد كه مردم آگاهانه براي مصالح خودشان براي مصالح مسلمين در آنجا فعاليت بكنند.22ـ اين مسجدالحرام و مساجد در زمان رسول اكرم(ص) مركز جنگها و مركز سياستها و مركز امور اجتماعي و سياسي بوده ... مسائل سياسياش بيشتر بوده است.23عالمان و فرهيختگان جامعه بايد «انديشه سياست در مسجد و از مسجد» را جدّي بگيرند و نشانهها و ويژگيهاي آن را هر چه بيشتر باز كنند.پيامبر(ص) فرمود: نشستن در مسجد به انتظار نماز عبادت است.
26 ـ شعر گفتن در مسجد
شعر بخش ناديده و پنهان روح را فتح ميكند و با مخاطب «سخن آشنا» باز ميگويد. شعر، مخاطب را به هر كجا كه بخواهد ميبرد حركت را به سكون و سكون را به حركت وا ميدارد ميتواند زورق نجات باشد و ميتواند سبب غرق شدن. ميتواند ويرانگر باشد و يا سازنده. قرآن كه در اوج ادبيات نشسته محمل معاني بلند است و نه فقط تركيبي بيهمتا. شعر مسؤول از سر انگشتان سحرآميز خود مدد ميگيرد و آدمي را به هدفهاي عالي رهنمون ميشود.اسلام توصيه ميكند كه در مساجد به هر شعري زبان مگشاييد.24 تنها اشعاري را بسراييد و يا بازگو كنيد كه اهداف بلند را تبليغ كنند.25 آري شعر نبايد افسارگسيخته از هر باب سخن برآورد و در نهايت روح مسجد را بيازارد و مخاطبان مسجد را گرفتار انگيزهها و انديشههاي پست گرداند اين مسجد است كه راه شعر را نشان ميدهد و ابتداي حركت را مشخص ميكند. سيره پيامبر(ص) و علي(ع) نشان ميدهد كه از ويژگيهاي منحصر به فرد شعر در جذب ياران بيشتر و تقويت بنيههاي فكري و اخلاقي مدد ميگرفتند. پيامبر(ص) در حضورش شعر خوانده ميشد و علي(ع) در خطبههايش به شعر استناد ميكرد.26 و كوتاه سخن اينكه شعر براي مسجد است و نه مسجد براي شعر.
لطفا منتظر باشید ...
