ج) مقطع دوم انديشه سياسي حضرت امام خميني (68ـ1348) - بررسی سیر تحول اندیشه ‏های سیاسی امام خمینی (ره) قبل و بعد از انقلاب اسلامی و تأثیر زمان و مکان بر آن نسخه متنی

ج) مقطع دوم انديشه سياسي حضرت امام خميني (68ـ1348)

مقطع دوم انديشه سياسي حضرت امام، مورد توقف و تأكيد بيشتر بوده و آزمون فرضيه (انديشه سياسي امام در اين مقطع گرچه تحول دارد، تعارض ندارد و اين تغييرات قابل جمع است.) نيز در اين بخش صورت مي‏پذيرد. اين مقطع در سه مرحله زير تنظيم و تحليل شده است:

1ـ امام و تأكيد بر نقش فقيهان در حكومت اسلامي و طرح انديشه ولايت فقيه: اگر زمان و مكان طرح انديشه در اين مرحله و بعد مورد توجه باشد، مي‏بينيم كه امام خميني در سالهاي 8ـ1347 در نجف اشرف، بحث ولايت فقيه را مورد تأمل و توجه قرار دادند. به نظر مي‏رسد كه حداقل دو دليل در طرح انديشه سياسي امام با تأكيد بر نقش فقها و نظريه ولايت فقيه وجود دارد:

اول: غفلت و رخوت حوزه‏هاي علميه در آن زمان: همان‏گونه كه امام در همان مباحث ولايت فقيه اشاره كردند كه «بله، آن آدمهاي بيعرضه‏اي كه در حوزه‏ها نشسته‏اند، از عهده تشكيل و ادامه حكومت برنمي‏آيند، چون آن قدر بيعرضه‏اند كه قلم هم نمي‏توانند به كار ببرند، قدمي هم در هيچ كاري برنمي‏دارند. از بس اجانب و عمالشان به گوش ما خوانده‏اند كه آقا برو سراغ كارت. سراغ مدرسه و درس و تحصيل. به اين كارها چكار داريد. اين كارها از شما نمي‏آيد. ما هم باورمان آمده كه كاري از ما نمي‏آيد و اكنون من نمي‏توانم اين تبليغات سوء را از گوش بعضي بيرون كنم و به آنها بفهمانم كه شما بايد رئيس باشيد. شما هم مثل ديگرانيد. شما هم مي‏توانيد مملكت را اداره كنيد.»5

توصيه مي‏فرمودند كه «شما بايد خودتان را، اسلامتان را، نمونه‏هاي رهبري و حكومت اسلامي را به مردم دنيا معرفي كنيد. مخصوصا به گروه دانشگاهي و طبقه تحصيلكرده. دانشجويان چشمشان باز است. شما مطمئن باشيد كه اگر اين مكتب را عرضه نماييد و حكومت اسلامي را چنانكه هست به دانشگاه‏ها معرفي كنيد، دانشجويان از آن استقبال خواهند كرد.»6