روابط ايران و امريکا فراز و نشيب هايى داشته است و دو نقطه ى اوج مى توان براى آن برشمرد: يکى دوران رونق و رواج اين رابطه که به پيش از انقلاب و دوران حاکميت کاملاً مسلط آمريکاييان بر ايران بازمى گردد، حاکميتى که به انواع تحقيرها نسبت به ملت ايران منتهى شد; و ديگرى به پس از انقلاب و دوران خشم انقلابى و عصيان ملت ايران عليه نظام سلطه برمى گردد که به قطع رابطه از سوى امريکا منتهى شد; اما ملت ايران اين قطع رابطه را جشن گرفت و آن را فرصتى مناسب براى کمال خود يافت. اکنون پس از گذشت سال ها، اين سؤال مطرح است که آيا ماهيت امريکا تغييرى يافته است که اين رابطه ى سرد را دگرگون سازد؟ آنچه در پيش رو داريد گفتوگويى است با جناب دکتر منوچهر محمدى[1] در خصوص رابطه ى ايران و آمريکا که به ابعاد مختلف آن پرداخته است. چه عواملى باعث تنش در روابط بين آمريکا و ايران شده است؟ اين عوامل مربوط به قبل از انقلاب است، يا با پيدايش انقلاب حاصل شده است؟ ايران و امريکا تا قبل از کودتاى 28 مرداد رابطه ى مطلوبى داشته اند; چون ايرانى ها سابقه ى منفى از استعمار امريکا در ايران نداشتند و نيز امريکايى ها در مورد ملى شدن صنعت نفت، کمک هاى قابل توجهى در مقابل انگليس، به اين نهضت کردند، که مورد تأييد دست اندرکاران آن زمان قرار گرفت; از زمانى که امريکا احساس نمود که توانسته است حصارى را که انگليسى ها در ايران کشيده اند بشکند و وارد تحولات سياسى اجتماعى ايران شود، به فکر اعمال سياست استعمارى خود افتاد و اولين حرکتش کودتاى بيست و هشت مرداد بود که با همراهى و کمک انگليسى ها توانستند نهضت ملى ايران را به شکست بکشانند و ديکتاتورى وحشتناک بيست و پنج ساله اى را بر ايران حاکم کنند و با فشار، منابع و ذخاير اقتصادى ايران را تحت تصرف در آورند. با توجه به استراتژيک بودن ايران در منطقه، آنان توانستند اهداف سياسى ايران را تحت الشعاع اهداف سياسى خود قرار دهند.
لطفا منتظر باشید ...
