لطفا منتظر باشید ...
مصاحبه با مجله([ صف])
18 11 1362 اولين پيام من[ به پرسنل ارتش] پيام سپاس است .دومين پيام هممژده به پيروزى است و سومين پيام
توصيه به قدر دانستن موقعيتى است كه نيروهاى مسلح و بخصوص ارتش در سايه جنگ در ميان مردم و در دل هاى
مردم كسب كرده اند .آنها بايد اين را قدر بدانند و به هر چه عميق تر نمودن آن بكوشند .در آن روز ( 19
بهمن 57 و رژه پرسنل نيروى هوايى ) من كنار امام ايستاده بودم كه اين نيروى الهى و انقلابى داشتند خدمت
امام رژه مى رفتند .آن روز احساسات ما اگر بخواهيم در يك جمله خلاصه كنيم اين بود كه ما پيروزيم
يعنى بزرگترين سدى كه تصور مى شد در مقابل انقلاب مانعى ايجاد خواهد كرد
آن روز احساس شد كه ديگر
وجود ندارد .قبلا تصور مى شد كه ارتش با خونريزى انقلاب را به عقب خواهد انداخت .هم دشمن چنين تصور
داشت و هم خود ما اين بيم را داشتيم .علت هم اين بود كه كسانى بر اين ارتش مسلط بودند كه جز اين
انتظارى از آنها نمى رفت .وقتى ديديم جوانان ارتشى كه عضو تشكيل دهنده بدنه اصلى ارتش هستند
آنطور
در مقابل مظهر انقلاب يعنى امام رژه رفتند و اظهار همراهى كردند و شعار دادند و بعد پرچمشان را
آوردند بالا خدمت امام كه امام امضاء كنند
احساس كرديم كه اين سد و اين مانع ديگر وجود ندارد .در
حقيقت روز نوزدهم بهمن يك روز فراموش نشدنى و يك روز موثر در روند انقلاب و يك روز تاريخى است .تلاشهايى براى بدست آوردن رويه اى كه ما را در ارتش به خودكفايى برساند انجام گرفته است و من از اين
تلاش ها تقدير مى كنم و از كسانى كه عامل اين تلاش ها بوده اند .لكن انتظار ما اين است كه اين تلاش ها
مضاعف شود .تاكنون دستور العمل
