ارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد

أبی عبد الله محمد بن محمد بن النعمان العکبری البغدادی الشیخ المفید؛ ترجمه و شرح: سید هاشم رسولی محلاتی

جلد 2 -صفحه : 363/ 309
نمايش فراداده

[ الا خليفة أو ولى عهد أؤمن أمر السلطان أن يكنى ، فدخل رجل أسمر حسن القامة جميل الوجه جيد البدن حديث السن ، له جلالة و هيئة حسنة ، فلما نظر اليه أبى قام فمشى اليه خطاء و لا أعلمه فعل هذا بأحد من بني هاشم و القواد ، فلما دنى منه عانقه و قبل وجهه و صدره و أخذ بيده و أجلسه على مصلاه الذي كان عليه ، و جلس إلى جنبه مقبلا عليه بوجهه و جعل يكلمه و يفديه بنفسه و أنا متعجب مما أرى منه ، اذ دخل الحاجب فقال : الموفق قد جاء ، و كان الموفق إذا دخل على أبى تقدمه حجابه و خاصة قواده ، فقاموا بين مجلس أبى و بين باب الدار سماطين إلى أن يدخل و يخرج فلم يزل أبى مقبلا على أبى محمد عليه السلام يحدثه حتى نظر إلى غلمان الخاصة فقال حينئذ له : إذا شئت جعلني الله فداك ؟ ثم قال لحجابه : خذوا به خلف السماطين لا يراه هذا يعنى الموفق ، فقام و قام أبى فعانقه و مضى .

فقلت لحجاب ابى و غلمانه : ويحكم من هذا الذي كنيتموه بحضرة أبى و فعل به أبى هذا الفعل ؟ فقالوا : هذا علوي يقال له الحسن بن على يعرف بإبن الرضا ، فازد دت تعجبا و لم أزل ] كردم با اينكه جزخليفه يا ولي عهدي يا كسى را كه سلطان دستور داده بود نزدبدرم بكنيه نام نمى بردند ، بس ديدم مردى كند مكون ، خوش اندام ، نيكو رخسار ، خوش بيكر ، تازه جوان با جلالت و هيئتى نيكو وارد شد ، شون ششم بدرم باوافتاد ازجا برخاست و شند كام بسوى او رفت ، و من بياد ندارم با هيشيك از بنى هاشم و افسر ان شنين كارى كرده بأشد ، و شون باونزديك شدا و رادر آغوش كشيد و روى و سينه اورا بوسيد و دست اورا كرفته برمسند خودكه روى آن مى نشست نشانيد ، ودر كنار أو نشسته روبا و كرد و با او بكفتكو برداخت ، ودر ضمن سخنانش قربانت كردم وفدايت شوم ميكفت ، و من همشنان از آنشه ميديدم در شكفت بودم كه ناكاه دربان آمده كفت : موفق آمد ! ( موفق برادر معتمد خليفه و وزير لشكر أو بوده ) و رسم اين بود كه هر كاه موفق بمجلس بدرم ميآمد دربانان و سر لشكران مخصوص أو بيشابيش او وارد ميشدند و ميان مجلس بدرم تادم درد و طرف بصف ميايستادند تاموفق بيايد و برود ، بس همشنان بدرم رو بأبي محمد عليه السلام داشت و با أو سخن ميكفت تا اينكه نكاهش بغلامان مخصوص موفق افتادكه وارد شدند ، آنكاه بدرم باو كفت : خدامرا قربانت كند اكنون اكر ميل داشته باشيد ؟ سبس بدربانان خويش كفت : اورا از بشت دوصف ببريدكه موفق اورا نبيند ، بس برخاست و بدرم نيز برخاسته اورا درآغوش كشيده و ( بس از خداحافظى ) برفت .

من بدربانان بدرم و غلامان كفتم : واى برشما اين كه بود كه نامش را بكنيه بيش بدرم برديد و بدرم با او آنشنان رفتار كرد ؟ كفتند : اين مردى است علوي بنام حسن بن على و معروف بإبن الرضا است ، من بر تعجبم افزوده شدوهم شنان آن روز راتا شب درفكر او و نكران كارا و و بدرم و آنشه ديده ،