اول، اينكه در تشكيل جشن عروسي از حالت اعتدال و ميانهروي خارج نشويد. از تشريفات زائد و غير ضروري جداً اجتناب كنيد. از اسراف و تبذير و خرجهاي بيهوده خودداري نمائيد. اين درست نيست كه مجلس عروسي را در باشگاهها و هتلهاي مجلل و گران قيمت برگزار كنيد و هزينة هنگفتي را به مصرف برسانيد، گرچه امكان مالي هم داشته باشيد. آيا بهتر نيست كه مجلس متوسطي را برقرار سازيد و مازاد آن را در راه خير و از جمله در راه ازدواج دختران و پسران مستمند و كم درآمد به مصرف برسانيد؟ بدين وسيله دل بندگان خدا را شاد گردانيد، كه براي سعادت و خوشبختي آينده شما حتماً مؤثر خواهد بود.
دوم، اينكه مواظب باشيد در مراسم عروسي عمل خلاف شرعي انجام نگيرد. زندگي جديد را با كارهاي خلاف شرع شروع نكنيد. شعر خواندن و كف زدن و خنديدن و خنداندن و شوخي كردن مانع ندارد ليكن از آواز و غنا و موسيقيهاي غير مشروع اجتناب كنيد. زنها در حضور مردها از رقص و آواز خودداري كنند. زنها در تمام احوال حجاب اسلامي را رعايت كنند و با سر و صورت آرايش كرده خود را در معرض ديد مردهاي نامحرم قرار ندهند. مخصوصاً به عروس خانم توصيه ميشود كه حجاب اسلامي را كاملاً رعايت كند و خودش را در معرض ديد غير شوهر و محارم قرار ندهد. به داماد نيز توصيه ميشود كه به زنان نامحرم كه در مجلس حضور دارند نگاه نكند.
شب عروسي شب بسيار حساسي است. در اين شب دختر و پسر زن و شوهر ميشوند و زندگي جديد را آغاز مينمايند. به استقلال ميرسند و از پدر و مادر جدا ميشوند. پسر و دختر به آرزوي ديرينة خود يعني لذتجويي و كاميابي مشروع دست مييابند، همه امكانات فراهم شده و هيچ مانعي وجود ندارد. عروس و داماد بايد شكر خدا را به جاي آورند كه به چنين نعمت بزرگي دست يافتهاند. يار مهربان و انيس و مونس غمخوار پيدا كردهاند. داراي همسر و خانه و زندگي شدهاند. و چه خوب است كه زندگي جديد را با نام خدا و استمداد از او شروع نمايند. مستحب است عروس قبلاً وضو بگيرد و با وضو وارد حجلة عروسي شود. رسول خدا به حضرت علي فرمود:
«وقتي عروس وارد خانهات شد، كفشايش را بيرون بياور تا بنشيند، آنگاه پاهايش را شستوشو بده و آبهايش را به اطراف منزل بپاش. اگر چنين كردي فقر از منزل شما خارج ميشود و غنا داخل ميگردد، و بركت و رحمت از جان خدا بر سر عروس نازل ميگردد. و از ابتلاء به بيماري جنون و جذام و برص محفوظ ميماند[4]».
مستحب است داماد ازعروس بخواهد كه دو ركعت نماز بخواند، خود داماد نيز دو ركعت نماز بخواند، بعد از نماز خداي را حمد بگويد و بر پيامبر و آلش صلوات بفرستد. آنگاه دست به دعا بردارد و بگويد: اللهمَّ ارْزُقني ألْفَها و وُدَّها وَ رِضاها بي وَارْضِني بِها و اجْمَعْ بَيْننا بِأحسَنِ اجْتماعٍ و أيْسَرِائتِلافٍ فَإنَّكَ تُحِبُّ الحَلالَ و تكرهُ الحرام. بعد از آن بگويد: أللّهُمَّ ارْزُقني ولداً واجْعَلهُ تَقِّياً زَكِيّاً لَيْسَ في خلقِهِ زيادَةٌ و لا نُقْصانٌ واجْعَلْ عاقِبَتَهُ اِلي الخير.[5]
يعني: پروردگارا! الفت و محبت و رضايت همسرم را برايم فراهم ساز و كاري كن كه من هم از او راضي و خوشنود باشم. و اجتماع ما را بهترين اجتماع و ائتلاف ما را خوبترين الفتها قرار بده. تو عمل حلال را دوست داري و از كار حرام بدت ميآيد. خدايا به من فرزندي عطا كن و او را پاك و با تقوا قرار بده، و در خلقت او زياده و نقصاني نباشد، و فرزندم را عاقبت به خير بگردان.
بعد از پايان نماز و دعا مقداري با هم صحبت و احوالپرسي كنند تا تدريجاً مأنوس گردند و آرامش بيابند. صحبتهاي آنها حرفهاي شيرين و دوستانه باشد و توجه داشته باشند كه شب شادماني و لذتجويي و زفاف است. شب اظهار عشق و علاقه و وفاداري و صميميت است. شبي است كه خاطرههاي تلخ يا شيرينش تا آخر عمر باقي خواهد ماند.
[1] . بحار، ج 43، ص 131. [2] . همان مأخذ، ص 115. [3] . همان مأخذ، ص 137. [4] . مكار الاخلاق، ص 239. [5] . همان مأخذ، ص 239.