در نتيجــه آن‏چه را كه خــدا اراده فرمــوده واقــع مى‏شـود.(1)
1- الميـــزان ج 40، ص 16.

قضاى آسمان‏هاى هفتگانه

« فَقَضهُنَّ سَبْعَ سَمواتٍ فى يَوْمَيْنِ ! » (12 / سجده)
معناى اصلى قضاء جدا كردن چند چيز از يكديگر است. جمله نامبرده مى‏فهماند كه آسمانى كه خدا متوجه آن شد، به صورت دود بود، و امر آن از نظر فعليت يافتن وجود مبهم و غير مشخص بود، خداى‏تعالى امر آن را متمايز كرد، و آن را در دو روز هفت آسمان قرار داد.
اين آيه شريفه با آيه قبليش ناظر به تفصيل اجمالى است كه در آيه « اَوَلَمْ يَرَالَّذينَ كَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَ الاَْرْضَ كانَتا رَتْقا فَفَتَقْناهُما - آيا كسانى كه كافر شدند نديدند كه آسمان‏ها و زمين يك ‏پارچه‏ بود و ما آن‏ ها را از هم جدا كرديم!»(30/انبياء) متعرض آن‏بود.(1)
1- الميـــزان ج 34، ص 267.