دوستی در قرآن و حدیث

محمد محمدی ری شهری

نسخه متنی -صفحه : 731/ 628
نمايش فراداده

توضيح داديم ـ ريشه در معرفت شهودى دارد و از سوى ديگر ، مقدمه‏اى است براى وصول به شناخت بيشترِ صفات و كمالاتِ حضرت حق عز و جل .

از آن جا كه كمالات خداوند متعال ، بى‏نهايت است ، محبّت او نيرويى است كه همواره انسان را از بركات بالاترين درجات توحيد ، برخوردار مى‏سازد . به فرموده برخى از اهل معرفت :

اگر در توحيدْ مستغرق باشى ، هر لحظه از عنايت‏هاى خاصّ حق تعالى بهره‏مند مى‏شوى كه در لحظه قبل ، برخوردار نبوده‏اى و عنايت‏هاى حق ، هر دمْ تازگى خواهد داشت . 1

ب ـ جانشينى خدا

فلسفه خلقت انسان ، جانشينى و خلافت خداست ، همان‏طور كه خداوند سبحان مى‏فرمايد :

«وَ إِذْ قَالَ رَبُّكَ لِلْمَلَـئكَةِ إِنِّى جَاعِلٌ فِى الْأَرْضِ خَلِيفَةً» ؛ 2

و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت : من در زمين جانشينى خواهم گذاشت» .

خليفه خدا بايد بتواند كار او را انجام دهد و در اين باره گفته شده :

العُبودِيَّةُ جَوهَرَةٌ كُنهُهَا الرُّبُوبِيَّةُ ؛ 3

بندگى ، حقيقتى است كه خمير مايه آن ، ربوبيت است .

و در حديث قدسى آمده‏است :

1 -  ر . ك : كيمياى محبّت : 143 (فصل دوم) .

2 -  سوره بقره ، آيه 30 .

3 -  مصباح الشريعة : 536 .