دوستی در قرآن و حدیث نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
عَبدي! أطِعنِي حَتّى أجعَلَكَ مِثلي ؛ 1 بندهام! پيروىام كن تا تو را چون خود سازم . و نيز روايت شده است : إنَّ اللّهَ تَعالى يَقولُ في بَعضِ كُتُبِهِ : يَا ابنَ آدَمَ! أنَا حَىٌّ لا أموتُ . أطِعني فِيما أمَرتُكَ حَتّى أجعَلَكَ حَيّا لا تَموتَ . يَابنَ آدَمَ! أنَا أقُولُ لِلشَّيءِ : كُن ، فَيَكونُ ، أَطِعني فيما أمَرتُكَ أجعَلكَ تَقولُ لِلشَّيءِ : كُن ، فَيَكُونُ ؛ 2 خداوند متعال در يكى از كتابهاى آسمانى فرموده: «اى آدميزاد! من زنده ناميرا هستم . در آنچه فرمانت مىدهم ، پيروىام كن تا تو را زنده جاودان سازم . اى آدميزاد! من به هر چيزى بگويم «باش» ، به وجود مىآيد . در آنچه دستورت مىدهم ، پيروىام كن تا تو را به گونهاى قرار دهم كه به هر چيزى بگويى «باش» ، به وجود آيد. آنچه مىتواند انسان را به مقام خلافت خدا برساند ، محبّت اوست . در اين باره ، يكى از اهل معرفت ، سخنى بدين مضمون دارد : همانگونه كه وقتى آتش در آهن نفوذ كند ، آهن ، كار آتش را انجام مىدهد ، همچنين اگر محبّت خدا در دلى نفوذ كند ، آفريده مىتواند ـ به اذن خدا ـ كار خدايى انجام دهد . 3 همانگونه كه در احاديث «قُرب نوافل» ـ كه شيعه و اهل سنّت ، آن را نقل كردهاند ـ آمده است ، انسان بر اثر «نوافل (مستحبّات)» كه زمينههاى جلب محبّت خدا هستند ، گام به گام به او نزديك مىشود تا شايستگى پيدا مىكند و
