صفحه 265
از مواقف قيامت بكار مىرود، كه يا گنهكار بوسيله شفاعت مشمول آمرزش گشته، اصلا داخل آتش نميشود، و يا آنكه بعد از داخل شدن در آتش، بوسيله شفاعت نجات مىيابد، يعنى شفاعت باعث ميشود كه خدا باحترام شفيع، رحمت خود را گسترش ميدهد.
در امالى «1» شيخ صدوق عليه الرحمه، از حسين بن خالد، از حضرت رضا، از آباء گرامش، از امير المؤمنين (ع)، روايت كرده كه فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: كسى كه بحوض من ايمان نداشته باشد، خداوند او را در حوضم وارد نكند، و كسى كه بشفاعت من ايمان نداشته باشد، خداوند او را بشفاعتم نائل نسازد، آن گاه فرمود: تنها شفاعت من مخصوص كسانى از امت من است، كه مرتكب گناهان كبيره شده باشند، و اما نيكوكاران از ايشان هيچ گرفتارى پيدا نمىكنند، حسين ابن خالد ميگويد: من بحضرت رضا عرضه داشتم: يا بن رسول اللَّه! پس معناى اين كلام خداى تعالى كه مىفرمايد: (وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى) چيست؟ فرمود: شفاعت نمىكنند، مگر كسى را كه خدا دينش را پسنديده باشد.
مؤلف: اينكه فرمود: (تنها شفاعتم ...) مطلبى است كه بطرق بسيارى از طريق شيعه و سنى از آن جناب روايت شده، و اگر بياد داشته باشيد، همين معنا را از آيات فهميديم.
و در تفسير عياشى «2» از سماعة بن مهران، از ابى ابراهيم، حضرت كاظم (ع)، روايت آورده، كه در ذيل آيه: (عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً، اميد آن داشته باش، كه پروردگارت بمقام محمودت برساند) «3» فرمود: روز قيامت مردم همگى از شكم خاك بر ميخيزند، و مقدار چهل سال مىايستند، و خداى تعالى آفتاب را دستور ميدهد تا بر فرق سرهاشان آن چنان نزديك شود، كه از شدت گرما عرق بريزند، و بزمين دستور مىرسد، كه عرق آنان را در خود فرو نبرد، مردم به نزد آدم مىروند، و از او ميخواهند، تا شفاعتشان كند، آدم مردم را به نوح دلالت مىكند، و نوح ايشان را به ابراهيم، و ابراهيم بموسى، و موسى بعيسى و عيسى بايشان ميگويد: بر شما باد بمحمد (ص) خاتم النبيين، پس محمد (ص) مىفرمايد: آرى من آماده اينكارم، پس براه مىافتد، تا دم در بهشت مىرسد، و دق الباب مىكند، از درون بهشت مىپرسند: كه هستى؟ و خدا داناتر است، پس محمد مىگويد: من محمدم، از درون خطاب مىرسد: در را برويش باز كنيد، چون در برويش گشوده ميشود، بسوى پروردگار خود روى مىآورد، در حالى كه سر بسجده نهاده باشد، و سر از سجده
1- امالى صدوق ص 16 ح 4 مجلس 2 2- تفسير عياشى ج 2 ص 315 ح 151 3- سوره اسرى آيه 79