صفحه‌ى 72
(ع) در ضمن جواب مسائلى كه وى از آن جناب با نامه پرسيده بود نوشت: خداوند فرار از جنگ را حرام كرده چون موجب وهن در دين و استخفاف به انبياء و پيشوايان عادل و ترك نصرت ايشان عليه دشمنان است، و اين موجب عقاب ايشان است، چون با اين عمل خود دعوت خدا را مبنى بر اقرار به ربوبيت او و اظهار و گستردن عدالت و ترك جور و از ميان برداشتن فساد زير پا گذاشته و باعث مىشوند كه دشمنان بر مسلمانان جرأت يابند، علاوه بر اينكه با اين عمل باعث كشته شدن و اسير گشتن مسلمانان و باطل شدن دين خداى عز و جل و فسادهاى ديگر مىشوند «1».
مؤلف: روايات دال بر اينكه فرار از زحف از گناهان كبيره و هلاك كننده است از ائمه اهل بيت (ع) بسيار وارد شده، و ما در بحث از گناهان كبيره در تفسير آيه" إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ" «2» در جلد چهارم ص 511 اين كتاب تعدادى از آنها را ايراد كرديم.
و در همين معنا رواياتى از طرق اهل سنت وارد شده، مانند روايتى كه صحيح بخارى و مسلم از ابى هريره از رسول خدا (ص) نقل كردهاند كه فرمود: از هفت گناه هلاك كننده اجتناب كنيد، پرسيدند آن هفت گناه كدامند يا رسول اللَّه، فرمود:
1- شرك به خدا
2- كشتن كسى كه خداوند كشتنش را حرام كرده مگر به حق
3- سحر
4- رباخوارى
5- خوردن مال يتيم
6- پشت به جنگ كردن در روز جنگ
7- نسبت دادن زنا به زنان پاكدامن و بى خبر از فحشاء «3»
البته روايات ديگرى نيز هست كه از ابن عباس و ديگران نقل كردهاند، و دلالت دارد بر اينكه فرار از جنگ از گناهان كبيره است.
بله، آيه شريفه" الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْكُمْ وَ عَلِمَ أَنَّ فِيكُمْ ضَعْفاً فَإِنْ يَكُنْ مِنْكُمْ مِائَةٌ صابِرَةٌ يَغْلِبُوا مِائَتَيْنِ" «4» اطلاق آيه حرمت فرار از جنگ را به صورتى كه عده مسلمين كمتر از ثلث عده كفار باشد تقييد نموده است.
و نيز از طرق اهل سنت از عمر بن خطاب و عبد اللَّه بن عمر و ابن عباس و ابى هريره و
(1) فقيه ج 3 ص 370 و علل الشرائع ص 481 (2) سوره نساء آيه 31 (3) صحيح مسلم ج 2 ص 83 و صحيح بخارى باب وصايا ص 12 (4) امروز خداوند از شما تخفيف داد، و دانست كه در شما ضعفى است، حال اگر از شما صد نفر صابر و خويشتندار باشند بر دويست نفر كافر غلبه مىيابند. سوره انفال آيه 66