لطفا منتظر باشید ...
عدم اختصاص نهى از فرار از جنگ به جنگ بدر و سخن صاحب المنار در اين باره
صاحب المنار در تفسير خود گفته است: البته وقتى مىتوان به دلالت قرينه حاليه اين آيه را مخصوص به خصوص جنگ بدر دانست كه بتوان بر خلاف بيشتر مفسرين گفت كه آيه شريفه قبل از درگرفتن جنگ نازل شده است، كه در اين صورت شواهد ديگرى هم دلالت بر خصوصيت مىكند، يكى اينكه جنگ بدر اولين جنگ در اسلام بود و اگر مسلمين در اين جنگ شكست مىخوردند، و با اينكه رسول خدا (ص) در ميان ايشان بود پا به فرار مىگذاشتند معلوم است كه چه فتنه بزرگى رخ مىداد (و آن اين بود كه براى هميشه افراد مسلمان روحيه خود را از دست مىدادند)، دوم اينكه در اين جنگ ملائكه مسلمانها را تاييد نموده و استقامت مىدادند. سوم اينكه خداوند صراحتا وعده نصرت و القاء رعب در دلهاى دشمنان داده بود.پس وقتى همه اين شواهد و خصائص را با قرينه حاليهاى كه در نهى است در نظر بگيريم ادعاى اينكه تحريم با وعيد شديدى كه در آيه است مختص به جنگ بدر است به نظر ادعايى صحيح و وجيه مىرسد، علاوه بر اينكه خداوند، صحابه رسول خدا (ص) را در دو نوبت با مساله فرار و گريختن در جنگ امتحان كرد، يكى در روز احد و در آن باره فرموده:" إِنَّ الَّذِينَ تَوَلَّوْا مِنْكُمْ يَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعانِ إِنَّمَا اسْتَزَلَّهُمُ الشَّيْطانُ بِبَعْضِ ما كَسَبُوا وَ لَقَدْ عَفَا اللَّهُ عَنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ حَلِيمٌ" «2» و يكى هم در روز حنين كه در بارهاش فرموده:(1) الدر المنثور ج 3 ص 173(2) آن كسانى كه از شما در روز برخورد دو گروه پشت كردند، تنها براى اين بود كه شيطان ايشان را به خاطر پارهاى از آنچه كرده بودند بلغزاند، و خداوند از ايشان درگذشت كه خداوند آمرزنده بردبار است.سوره آل عمران آيه 155
