رواياتى در معناى:" وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً" و شان نزول آن‏ - ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 9

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 112

مغفرت مى‏كنم «1».

رواياتى در معناى:" وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً" و شان نزول آن‏

مؤلف: اين معنا را عياشى در تفسير خود و همچنين شيخ در امالى خود از حنان بن سدير از پدرش از آن حضرت روايت كرده‏اند، و در روايت اين دو بزرگوار دارد كه اين سؤال را جابر بن عبد اللَّه انصارى (رضى اللَّه عنه) از رسول خدا (ص) كرد، و كافى نيز اين روايت را به سند خود از محمد بن ابى حمزه و از عده‏اى ديگر، از امام صادق (ع) نقل كرده است «2».

و در الدر المنثور است كه عبد بن حميد و ابن جرير از سعيد بن جبير روايت كرده‏اند كه گفت: قريش در طواف به رسول خدا (ص) برمى‏خوردند و آن حضرت را استهزاء نموده و سوت و كف مى‏زدند، و در اين مقام آيه" وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً" نازل گرديد «3».

و نيز مى‏نويسد ابو الشيخ از نبيط كه يكى از صحابه بوده روايت كرده كه در تفسير آيه" وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً" گفته: اين آيه در اين باره نازل شد كه قريش در طواف خانه كعبه سوت مى‏زدند «4».

و نيز مى‏نويسد: طستى از ابن عباس (رضى اللَّه عنه) روايت كرده كه نافع بن ازرق به وى گفت: مرا خبر ده از معناى آيه" إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً" و او در جوابش گفت" مكاء" آواز قنبره و" تصديه" آواز (بال) گنجشكان است كه" تصفيق" هم گفته مى‏شود، و داستان مورد نظر آيه اين بود كه وقتى رسول خدا (ص) در مكه در ميان حجر اسماعيل و ركن يمانى به نماز مى‏ايستاد دو نفر از بنى سهم يكى طرف راست و يكى طرف چپ آن حضرت مى‏ايستادند، آن يكى آواز قنبره درمى‏آورد، و آن ديگرى با دستهايش صداى بال گنجشكان را، تا شايد بدين وسيله نماز آن حضرت را بر هم زنند. «5»

و در تفسير عياشى از ابراهيم بن عمر يمانى از آن كس كه او نامبرده از امام صادق (ع) روايت كرده كه در ذيل آيه" وَ هُمْ يَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ ما كانُوا أَوْلِياءَهُ" فرمود: يعنى مشركين سرپرست و متولى خانه نيستند،" إِنْ أَوْلِياؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ" چون پرهيزگاران از مشركين سزاوارترند،" وَ ما كانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَيْتِ إِلَّا مُكاءً وَ تَصْدِيَةً" يعنى سوت زدن و

(1) روضه كافى ج 8 ص 211 ش 361

(2) تفسير عياشى ج 2 ص 54 و امالى طوسى ج 2 ص 22 ط قم و كافى ج 8 ص 211

(3 و 4 و 5) الدر المنثور ج 3 ص 183

/ 565