بيان عدم منافات بين آيات مربوط به غنيمت و خمس با آيه:" قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ" - ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 9

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 9

گرديده و رسول خدا (ص) (بخاطر امتثال آن) از آنچه كه به افراد داده بود پنج يك را دوباره پس گرفت، اين است آن معنا و ترتيبى كه از ضميمه كردن آيات مربوط به انفال به يكديگر استفاده مى‏شود.

بيان عدم منافات بين آيات مربوط به غنيمت و خمس با آيه:" قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ"

پس اينكه فرمود:" يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ" به ضميمه قرائنى كه در سياق كلام است اين معنا را به دست مى‏دهد كه سؤال كنندگان، اين سؤال را وقتى كردند كه پيش خود خيال كرده بودند مالك غنيمت هستند و اختلافشان در اين بود كه مالك آن كدام طايفه است، و يا در اين بود كه به چه نحو مالك مى‏شوند، و به چه ترتيبى در ميانشان تقسيم مى‏شود، و يا در هر دو جهت اختلاف داشته‏اند.

و جمله" قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ" جواب پرسش ايشان است، كه مى‏فرمايد: انفال ملك كسى از ايشان نيست، بلكه ملك خدا و رسول او است كه به هر مصرفى بخواهند مى‏رسانند، و اين بيان ريشه اختلافى كه در ميان آنان رخنه كرده بود بركند و بكلى از بين برد.

و از همين بيان به خوبى برمى‏آيد كه آيه شريفه ناسخ آيه" فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ ..."

نيست، بلكه مبين معناى آن و تفسير آن است، و جمله" فكلوا" كنايه از مالكيت قانونى ايشان به غنيمت نيست، بلكه مراد از آن اذن در تصرف ايشان در غنيمت و تمتعشان از آن است، مگر اينكه رسول خدا (ص) آن را در ميان ايشان تقسيم كند، كه در اينصورت البته مالك مى‏شوند.

و نيز روشن مى‏گردد كه آيه" وَ اعْلَمُوا أَنَّما غَنِمْتُمْ مِنْ شَيْ‏ءٍ فَأَنَّ لِلَّهِ خُمُسَهُ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِي الْقُرْبى‏ ..." ناسخ براى آيه" قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ" نيست، بلكه تاثيرى كه نسبت به جهادكنندگان دارد اين است كه ايشان را از خوردن و تصرف در تمامى غنيمت منع مى‏كند، چون بعد از نزول" الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ"- و با اينكه قبلا دانسته بودند كه انفال ملك خدا و رسول است- و از آيه" أَنَّما غَنِمْتُمْ" غير اين را نمى‏فهميدند، و آيه" قُلِ الْأَنْفالُ لِلَّهِ وَ الرَّسُولِ" هم غير اين را نمى‏رساند كه اصل ملك انفال از خدا و رسول است، بدون اين كه كوچكترين تعرضى نسبت به كيفيت تصرف در آن و جواز خوردن و تمتع از آن را داشته باشد، خوب، وقتى متعرض اين جهات نبود، پس با آيه" أَنَّما غَنِمْتُمْ ..." هيچ منافاتى ندارد تا كسى بگويد آيه" أَنَّما غَنِمْتُمْ ..." ناسخ آن است.

پس از مجموع اين سه آيه اين معنا استفاده مى‏شود كه اصل ملكيت در غنيمت از آن خدا و رسول است، و خدا و رسول چهار پنجم آن را در اختيار جهادكنندگان گذارده‏اند تا با آن ارتزاق نموده، و آن را تملك نمايند، و يك پنجم آن را به خدا و رسول و خويشاوندان رسول و

/ 565