سخن بعض مفسرين مانند ابن كثير كه گفته‏اند آيه مخصوص به حكم برائت است و احكام ديگر را ابو بكر و ابو هريره رساندند و ... - ترجمه تفسیر المیزان جلد 9

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 9

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

‌صفحه‌ى 224

نمى‏شود مگر هر مؤمنى. على به اين مطالب ندا درمى‏داد تا صدايش گرفته مى‏شد، وقتى صدايش مى‏گرفت ابو هريره برمى‏خاست و جار مى‏زد «1».

و نيز در همان كتاب از احمد و نسايى از طريق محرز بن ابى هريره از پدرش نقل مى‏كند كه گفته است: من در آن موقعى كه رسول خدا (ص) على را به مكه فرستاد تا برائت را اعلام كند با على بودم و ما دو نفرى ندا مى‏زديم كه هيچ كس داخل بهشت نمى‏شود مگر هر فرد مسلمانى، و هيچ كس حق ندارد عريان طواف كند، و هر كس كه ميان او و رسول خدا (ص) عهدى بوده عهدش تا سرآمد مدتش معتبر است و هيچ مشركى بعد از امسال حق زيارت ندارد، من آن روز آن قدر جار زدم كه صدايم گرفت «2».

مؤلف: از آنچه نقل شد به خوبى به دست مى‏آيد كه آنچه كه از اين همه روايات در داستان فرستادن على (ع) به اعلام برائت و عزل ابى بكر از قول جبرئيل آمده اين است كه جبرئيل گفت: كسى از ناحيه تو پيامى را به مردم نمى‏رساند جز خودت و يا مردى از خودت. و همچنين جوابى كه رسول خدا (ص) به ابى بكر داد در همه روايات اين بود كه فرمود: هيچ كس پيامى از من نمى‏رساند مگر خودم و يا مردى از خودم.

و به هر حال، پس معلوم شد كه آن وحى و اين كلام رسول خدا (ص) مطلق است و مختص به اعلام برائت نيست، بلكه شامل تمام احكام الهى مى‏شود، و هيچ دليلى نه در متون روايات و نه در غير آن يافت نمى‏شود كه به آن دليل بگوئيم كلام و وحى مزبور مختص به اعلام برائت بوده، و همچنين مساله منع از طواف با حالت عريان و منع از حج مشركين در سنوات بعد و تعيين مدت عهدهاى مدت‏دار و بى مدت، همه اينها احكام الهيه‏اى بوده كه قرآن آنها را بيان كرده، پس ديگر چه معنايى دارد كه امر آنها را به ابى بكر ارجاع دهد و يا ابو هريره آنها را به تنهايى جار بزند زمانى كه صداى على (ع) گرفته مى‏شد تا جايى كه كسى صداى ايشان را نمى‏فهميد. اگر اين معنا جايز بوده چرا براى ابو بكر جايز نباشد؟ (و چرا رسول خدا (ص) ابو بكر را عزل كرد؟).

سخن بعض مفسرين مانند ابن كثير كه گفته‏اند آيه مخصوص به حكم برائت است و احكام ديگر را ابو بكر و ابو هريره رساندند و ...

آرى، اينكه بعضى از مفسرين مانند ابن كثير و امثالش گفته‏اند" آيه مخصوص به حكم برائت است" مقصودشان در حقيقت توجيه همين روايات بوده، و لذا گفته‏اند: على (ع) تنها مامور بوده به اينكه حكم برائت را به اهل جمع برساند نه ساير احكام را، چون‏

(1) تفسير المنار ج 10 ص 157

(2) تفسير المنار ج 10 ص 159

/ 565